Birden başım dönmeye başlamıştı ,yaşadığım her an ,her saniye sanki gözümün önünden film şeridi gibi geçmişti.
Ona ne kadar güvendiğim , ne kadar inandığım , ama aslında her şeyin bi "hiç" den ibaret olduğunu anlamıştım ama beynim bunu anlayamıyordu bu acıya beynim çok yabancıydı tarifsiz bi acı...
Gözlerimi açtığımda hastanedeydim,iş gezisinde olan annem eve geldiğinde beni yerde yığılmış halde görünce, hastaneye getirmiş , Ama ben hiçbir şey hatırlamıyorum.
Ne kadar büyük bi acıydı, beynim algılayamıyordu bile , düşünsenize 2 yıl boyunca sevmişsiniz ama sevdiğiniz insan size ihanet etmiş ve hala gelecek diye beklemişsiniz , ve bir gün dışarı çıkıyorsunuz sevdiğiniz adam başkasının dudaklarında bunu düşününce kalbim tartmıyor ,aklım almıyor ...
"Buse hanım iyimisiniz biraz daha kendininizi nasıl hisediyor sunuz ?"
"Bilmiyorum ben evime gittmek istiyorum "
"Şu an istirahat etmeniz gerekiyor üzgünüm"
Ne dediğini bile anlamamıştım ama böyle salak saçma etrafa bakıyordum ama içimde kıyamet kopuyordu kabullenemiyordum , aklımı kaybedeceğimden şüphe etmeye başladım ve birden içeri girenn doktorun üzerindeki mont miranında vardı , baktım gözlerim doldu ağlamama engel olamadım,
"Buse iyi değilsin kızım "
"Evet değilim anne değilim değilim "
Yere düştüm ağlamaya başladım annemede bağırıyordum annem ne olduğunu anlamadı hiçbir şey bilmiyordu çünkü beni o masum kızı sanıyordu ama bu küçük kız neler yaşamıştı oysakii....
"Kızım ne derdin var annem garip garip bakıyorsun herkese "
"Anne o var heryerde anne "
Ağlayarak yere düştüm annemde tutamadı ondan sonrasını hatırlamıyorum Cam ,pencere,dolap,ilaç kutuları odayı darma duman etmişim bağırarak ağlamaya devam ediyordum. Annem hala ne olduğunu anlamaya çalışıyordu bir saat sonra sakinleştim
"Anlat şimdi annem "
Yanaklarım kıp kırmızı , burnum kıp kırmızı olmuştu. Saçlarım darma dağınık arkamdan bağlıydı. Burumu cektim ve
"Anne bundan iki yıl önceydi. Yeni gittiğim okulda bi cocuk gördüm. Ve nasıl oldu hiçbir şekilde anlamadım ama ona aşık oldum biliyorum şu an çok saçma geliyor sana banada öyle geliyor anne inan çok pişmanım "
Ağlamaya devam ettim
"Dur bi sakin ol da bi anlar kızım "
"Sonra bu bana çok yakın davranmaya başladı okulda bana bakıyordu sürekli yakın arkadaşlarından beni sevdiğini duydum. Daha sonra okullar kapandı. ama biz o son gün çok güzel sarılmıştık orda anlamıştım beni sevdiğini .Saçmalıktı anlayacağın sonra iki yıl oldu bir ay önce falandı ayrılmak istiyorum dedi. Anne dilim döndü azımı açamadım. Ne diyeceğimi bilemedim tamam dedim ama gelecek sanmıştım ,Beni sevdi sanmıştım anne,Bana sahip cıkacak sanmışım . "
Fazla ağlamam engel olamıyordum annem gözlerimi siliyordu
"Sonra dün akşam çöp dökmeye çıktığımda anneee onuuu başka kızın dudaklarında gördüm anne "
Bağıra bağıra ağlamaya devam ettim
"Tamam kuzum sakin ol bi dur bak haketmemiş annem seni yanlış yapmışsın çok "
"Anne çok hata yaptım anne "
"Tamam şimdi sakin ol ama kuzum bende çok kızdım sana evet ama şu an senin sağlığın önemli tamamı uzan bakalım şimdi"
İçeriye hemşire girince konu kapandı ama göz yaşlarım dökülüyordu bir bir yastığa hemşire koluma bir şeyler taktı ve dikkatlice baktım dün akşam miranı öpen kızdı bu saçları böyleydi. Birden ayağa kalktım
"Sendin demi? Miran'ı benden alan sendin demi "
"Hanım efendi ne diyorsunuz anlamıyorum ama uzanmanız gerekli "
Yakasından tutum kızın
"Sensin Miran'ı benden alan sensin biliyorum öldüreceğim seni "
Tuvalete olan annem fırladı dışarı
"Buse napıyosun kızım saçmalama bırak elindekini kızım o hemşire. Bırak "
"Anne bu Miran'ı benden alan bu "
"Hayır o değil kızım bırak hemşireyi "
Bağırmaya başladım
"Miran'ıbenden sen aldınnn"
Yere düşmeme engel olamadım daha sonra annem sarıldı. Bana sıkı sıkı
"Geçecek yavrum "
"Anne yaşamak istemiyorum "
Daha sonra sakinleştirici vurup uyutmuşalar beni gözlerimi açtığımda karşımda doktorlar vardı ve sağlığım hakkında konuşuyorlardı. Üç gün sonra taburcu olacağımı söyledi doktor...
