As if❕ [sequel του No feelings✔]

Dad[1]

Το τραγούδι δεν κολλάει κάπου απλά έχω κόλλημα

Εβελίνας pov 

Μάριος: "Μαμά η Ράνια τραβάει τα μαλλιά της Εβελίνας!! Βάλτην τιμωρία!" φωνάζει ο μικρός μου ξάδερφος 

Ξαφνικά εμφανίζεται η θεία Ολίβια και σε 10 λεπτά όλοι είμαστε σαν στρατιωτάκια 

Ολίβια: "Τι γίνεται εδώ?" ρωτάει ενώ μαζεύει τα άπλυτα μου 

Ράνια: "Τίποτα μανούλα!" λέει σαν 'αγγελάκι' 

Η Ράνια είναι η 14χρονη κόρη της θείας μου της Ολίβια και του θείου Χρήστου και ο Μάριος είναι ο 7χρονος γιος τους

Από τότε που πέθανε η μαμά δεν θυμάμαι μέρα που να μην έχω στο πλευρό μου την θεία Ολίβια ή τον θείο Χρήστο

Χρήστος: "Καλημέρα πριγκίπισσα" λέει μόλις κατεβαίνω κάτω

Εβελίνα: "Θείε νομίζω πρέπει να κόψεις αυτό το πριγκίπισσα. Είμαι σχεδόν 18" 

Χρήστος: "Καλά καλά! Φάε τώρα και βλέπουμε" λέει γελώντας 

Μου λείπουν πολύ οι γονείς μου 

Μετά τον θάνατο της μαμάς και την 'εξαφάνιση' του μπαμπά είναι όλα τελείως διαφορετικά 

Έφυγαν και οι 2 με διαφορετικό τρόπο και για διαφορετικό λόγο 

Την μαμά μου την πυροβόλησαν, ο μπαμπάς μου με εγκατέλειψε

Η μαμά μου το έκανε για να με σώσει εκείνη την στιγμή, ο μπαμπάς μου για να είμαι ασφαλής μια ζωή  

Δεν πάβει όμως να με σημαδεύει όλο αυτό μία ζωή και να νιώθω μόνη 

Ολίβια: "Εβελινάκι μου τι σκέφτεσαι?" 

Εβελίνα: "Εμμμ τίποτα. Πάω τώρα γιατί έχω σχολείο" 

[...]

Κατεβαίνω από την μηχανή μου και μπαίνω στο κολαστήριο=σχολείο 

Μαρκέλλα: "Καλημέρα κολλητούλα" λέει η χαρά της ζωής ή αλλιώς Μαρκέλλα ή αλλιώς κολλητή μου 

Εβελίνα: "Μορνινγκ!!" 

Αγγελική: "Καλημέρα bitch μου" λέει η Αγγελική η άλλη μου κολλητή 

Είναι λίγο τρελές αλλά τις αγαπάω 

Αχιλλέας: "Καλώς το ορφανό" εμφανίζεται από κάπου ο παπάρας

Εβελίνα: "Εγώ τουλάχιστον ξέρω ποιος είναι ο πατέρας μου" του απαντάω με ένα στυλ ειρωνείας 

Αχιλλέας Νικολάου. Αιώνιος αντίπαλος μου. Πλουσιόπαιδο και player από τους λίγους. Μένει με τον θετό πατέρα του καθώς η μάνα του σαν καλό τσόλι τον φόρτωσε όπου βρήκε και τον εγκατέλειψε.