Zawgyi
ထိုေၾကာင့္ေဝးခဲ့သည္ Ch-1....
"သား အာယြမ္ေရ မနက္စားစာလို႔ရၿပီးေနာ္
အျမန္လုပ္ဦး ေက်ာင္းေနာက္က်ေနလိမ့္မယ္"
ဝမ္ယြမ္ေဘာင္းဘီကိုအျမန္ဝတ္ၿပီးပြေနတဲ့ဆံပင္ကိုလက္နဲ႕ဖိခ်လိဳက္တယ္ မွန္ေတာ့မၾကည့္ေတာ့ပါဘူး။ကိုယ္ကမျပင္လည္းေခ်ာၿပီးသားပဲ။ကိုယ္ေခ်ာတာကိုယ္သိတယ္။ေအာက္ထပ္ကအာပါးအသံၾကားတာနဲ႕
ေလွကားထစ္ကိုႏွစ္ဆင့္ေက်ာ္ေျပးၿပီးဆင္းလာလိုက္တယ္။
"လာပါၿပီး အာပါးရာ သားေက်ာင္းေနာက္က်ေနၿပီးလားမသိဘူး"
ဟုတ္သည္ေလညကဂိမ္းေဆာ့တာမနက္သုံးနာရီမွအိပ္ျဖစ္တာ။
ေအာက္ထပ္ကိုေရာက္ေတာ့အာပါးကမနက္စားစာပြဲမွာေစာင့္ေနတယ္။ဝမ္ယြမ္လည္း အာပါးေဘးကခုံမွာဝင္ထိုင္ရင္ အာပါးျပင္ေပးထားတဲ့မနက္စားကိုအျမန္စားရသည္။ေက်ာင္းက8နာရီဆိုတက္ၿပီးေလ အခုေတာင္ 7ခြဲေနၿပီးေလ၊
အေပၚထပ္ကေနဝုန္းဒိုင္းက်ဲဆင္းလာေသာသားကိုၾကည့္ရင္ရိေပၚသက္ျပင္းခ်လိဳက္မိတယ္။ဒီကေလးအခုပဲသကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးျဖစ္ေနၿပီးအခုထိအိပ္ရာထေနာက္က်ေနတုန္း။
"ေနာက္က်မွာေပါ့ ေနာက္က်တဲ့အထိဂိမ္းေဆာ့ေနတာကို"
အာပါးရဲဆူပူသံေၾကာင့္ ေပါင္မုန႔္စားေနရင္း အားပါးရဲ႕လက္ေမာင္းေသးေသးေတြၾကားေခါင္းတိုးေဝ့ကာေျပာလိုက္တယ္။
"ဟီး အာပါးကလည္းသားကတစ္ပြဲပဲေဆာ့တာကို သားကို ေက်ာသြားတဲ့ဟိုဖက္ကအုပ္စုနဲ႕အၿပိဳင္ေဆာ့ရင္းနဲ႕ေနာက္က်သြားတာပါ သားကေဆာ့ခ်င္လို႔ေဆာ့တာမဟုတ္ပါဘူးေနာ္"
ေပါင္မုန႔္ၾကက္ဉေၾကာ္ကိုအတင္းထိုးထည့္ရင္း လက္ေမာင္းကိုေခါင္းတိုးေဝ့ကခြၽဲေနတဲ့ေကာင္ဆိုးေလး။ေျပာလိုက္ရင္အဲ့အတိုင္းႀကီးပဲ။ဆင္ေျခ၊ဆင္လက္ေတြေပါင္းဆုံးနဲ႕။
လက္ေမာင္းနားကပ္ခြၽဲေနတဲ့ အာယြမ္ေခါင္းကဆံပင္ကိုဖြလိုက္ရင္း
"ကဲ ကိုေတာ္ေခ်ာ ေနာက္က်ေနၿပီးမို႔လား ဒီေန႕အာပါး ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ေပးမယ္ ေက်ာင္းဆင္းရင္ အာပါး တို႔ႏွစ္ေယာက္ Dateၾကရေအာင္"
"ေရးးး တကယ္လား အာပါးနဲ႕အျပင္မသြားရတာၾကားေနၿပီး ေပ်ာ္လိုက္တာ"
အာပါးနဲ႕ႏွစ္ေယာက္အတူအျပင္မသြားရတာၾကားၿပီးမွတ္လား။ဝမ္ယြမ္ရဲ႕အာပါးေသးေသးေလးကတစ္ကယ္ကိုအလုပ္မ်ားပါတယ္။အာပါးရဲ႕အေဖဆုံးေတာ့အာပါးပဲ Wang Groupတစ္ခုလုံးကိုဦးစီေနခဲ့တာ။အသက္ငယ္ေသးတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႕ရွယ္ယာရွင္ေတြကသေဘာမက်ၾကဘူး။တစ္ျခား Group ေတြရဲ႕တိုက္ခိုက္မႈေတြႀကဳံခဲ့ရတယ္။ အဲ့အခ်ိန္တုန္းကဝမ္ယြမ္ကငယ္ေသးတဲ့အတြက္ကူေဖာ္ေလာင္ဖတ္ျဖစ္မေနခဲ့ဘူး။အခုဆိုအာပါးကိုကန႔္ကြက္တဲ့သူေတြလည္းမရွိေတာ့ဘူး။ရွယ္ယာရွင္ေတြကလည္းသေဘာက်ၾကတယ္။ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးျဖစ္ေအာင္၊ရပ္တည္နိုင္ေအာင္အာပါးကအေတာ္ေလးႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။ၾကားေတာ့အာပါးရဲ႕ထက္ျမက္မႈေတြကိုလက္ခံလာၾကတယ္။ဝမ္ယြမ္ရဲ႕ပါးပါးကတကယ္ေတာ္တဲ့လူသားတစ္ေယာက္ပါ။
