~Jardin Secreto|Gizli Bahçe~&TZUKOOK&VMİN&

*bölüm 8*

Hassas olanlar bir kısmı okumasınlar. Belirteceğim...

Ev halkı yemek için masa başında toplanmıştı. Tek eksik olan Park Jimin de sonunda masadaki yerini almıştı. Tabiki de sevdiğinin yanına oturacaktı. Kim Taehyung onun sitresli olduğunu fark edip rahatlatmak için sıcak bir gülümseme sunmuştu. Jimin buna kayıtsız kalamazdı, kızaran yüzünü gizleyerek gülümseyip önüne dönmüşdü. Masada çıkan tek ses çatal ve bıçakların porselen tabaklarla temasında çıkan gıcırtılı sesdi. Kimsenin konuşacak bir şeyi yokdu, olsada konuşacak cesareti yokdu. Dikkatleri aniden çalan telefon üzerine çekmişdi. Az önce tabaklardaki birbirinden özenle hazırlanmış yemeklerde olan bakışlar, telefonun sahibine kaymıştı.

"Böyle bir zamanda seni kim arıyor Jimin? "

Babasının sorduğu soruya telefonu kapatarak cevap vermişdi.

"Önemli değil daha sonra bakarım."

İkna olmuş gibiydi. Fazla takılmadan üzerindeki baskıyla alel acele yemeğini bitirip bu gergin ortamdan kaçmaya odaklanmışdı. Ağzındaki lokmayı çiğnerken tekrar çalan telefonla öksürükler eşlinde kapatmışdı telefonu bir kez daha. Sırtında hissettiği el Taehyung'un sıcacık eliydi, sırtını sıvazlıyordu. Telefonun sessini öksürükleriyle bastırmıştı, çoğu kişi duymamıştı o tiz sesi. Bu sefer telefonunu titreşime alıp cebine atmışdı. Cebinde bir kaç kez titreşen telefona artık katlanamıyordu. Masadan özürlerini dile getirerek kalktı ve adımlarını salondan uzağa, üst kata yönlendirdi. O sırada çalan telefona cevap vermişti.

"Sen pes etmez misin?"

Karşısındaki onu umursamadan konuşmuştu:

"Zaten tek yapacağın telefonu Tzuyu'ye vermek. "

Verdiği sıkıntılı nefesin ardından sinirini ortaya koymuştu.

"İyi tamam bekle! "

Önünde durduğu odanın kapısını açıp telefonu camdan dışarıyı seyreden şaşırmış kıza uzatmıştı.

"Birileri seni özlemiş. "

Tzuyu yıllardır bu anı bekliyormuş gibi sarılmıştı telefona. Titreyen sesine engel olamamıştı.

"Jungkook?!"

Bir süre süren sessizlikden sonra karşısından onay almıştı.

"Tzuyu, iyi misin? "

Tzuyu yüzüne kondurduğu acı gülümsemeyle onaylayan mırıltılar çıkarmıştı. Jimin dikkat çekmemek için masaya dönmüştü. Babanının ineleyici bakışlarını kesmesi için son kez konuşmuştu.

"İşlerle ilgiliydi, yüz yüze konuşacağız. "

Bu sefer inandıramamıştı kendini ama kimse yeni bir tatsızlık çıkmasını istemezdi...

"Jungkook, ben iyiyim ama kardeşlerin..."

Jungkook'un öfkesi yine alevlenmişdi.

"Minji değil mi!? N'aptı size? "

Nefesleri düzensizleşmişdi.