Mischievous Faith

Chapter 30

A/N: play niyo yung song sa taas, kung maputol man ulitin niyo, hahha! Ganda kasi bagay sa scene! Tenerife sea by ed sheeran Thanks!

Mico's PoV

Masarap magmahal sa taong alam mong nasa kanya na ang lahat, at alam mong pahahalagahan ka niya. Sabi nga nila pagnagmahal ka, hindi maiiwasang masaktan ka. But dont give up on it remember the beggining is the hardest part.

Everyone doesnt know how faith will do to us. Minsan nga halos ikabaliw pa natin ito. If you choose a wrong path, then boom! Just go with the flow na lang. Tama nga sila nasa huli ang pagsisi. Kaya kung alam mong pagsisisihan mo na sa una pa lang, gawin mo na hangga't maaga pa.

Bumukas na yung pinto at hudyat na papasok na siya. habang pinagmamasdan ko siyang papalapit. I cant keep my smile on my face. I feel like im the luckiest man in the world. Sabayan mo pa ng hangin na na natatamaan ang kanyang magandang mukha. Halos pinipigilan ko na yung mga luha ko, kasi papalapit pa lang siya hindi ko alam kung matutuwa ba ako ako pero halos mangiyak ngiyak na ako. Pagnagmahal ka nga talaga, lahat ng emosyon mo lumalabas.

"Bro! Swerte mo!" Sabi ni andrei pero nginitian ko lang siya. I cant take my eyes on her.

Noong nakalapit na siya, nanglaki yung mga mata niya.

"This cant be happening"

"I know len, but its happening now" at ngumiti ako sa kanya.

"Mico, how did you- wait! Naguguluhan ako!" Mangiyak ngiyak na siya.

"Len, listen i dont know if maniniwala ka o hindi pero pinaglaban ko lang ang tama. Okay na ba yun?"

"Ha?- wait caleb, do you know what he is talking about?" At nagnod lang si caleb

"Dad?" He just shrugged and he smile to her daughter.

"Couz, si mico lang ang magpapaliwanag sayo niyan" -andrei sabay nginiti sa kanya

Huminga ako ng malalim...

"Okay. Sisimulan ko bago ka umalis..."

" Andoon ka?"

"Teka, patapusin mo muna ako" huminga ulit ako ng malalim

"Bago ka umalis andoon ako. Pero malayo nga lang sayo. Ayoko lang kitang paghusgahan sa desisyon mo. Pero deep inside sa akin. Masakit yun oo. Pinigilan ko na lang yung sakit na nararamdaman ko habang nagpapaalam ka kina chin. Pero len, hindi ako nagpakita sayo alam mo kung bakit?"

"Baakit?" Nakita ko ng patulo na yung luha niya. Kaya agad ko itong pinunasan. Itinaas ko ang mukha niya kalevel sa mukha ko.

"Kasi magkikita pa tayo" ngumiti ako sa kanya.

"Pero bakit? I mean paano?"

"Hindi mo rin alam na habang nasa paris ka, andoon din ako at binabantayan pa rin kita...

Flashback

Ilang months din bago umalis si len dito, nagdesisyon muna ako sa sarili. Alam kong hindi pa ako matatanggap ng pamilya nila, i mean may kaya naman kami pero maganda na rin nung nakapagtapos ka.

Sa 3 months kong pagrereview, nakita ko na lang yung name ko sa website ng mga nakapasa sa Bar exam, at isa ako sa mga top 10. Guys hindi ako mayabang

Pagkakuha ko requirements ko, agad agad akong nagpatulong kay chin na ikuha ako ng agaran na ticket papuntang paris. Dahil gusto ko siyang makita at malaman niyang babalik ako at ipaglalaban ko ang hindi ko pa nasisimulan.

"Are you sure mico?" Pagtatanong ni chin habang inabot niya sa akin yung ticket.

"Len is my life. Ayoko na siyang mawala pa. Hindi ko kaya"