Carəsiz

Süküt.

   Hira;                      
 Qulaq batıran bir Sükütun icindəyəm....
Ölüm ilə Yaşam arasında incə bir cizgi var....
İndi bunu daha yaxşı anlayıram..
.

"Həyat... Bəzən anlamsız gəlsədə yaşanması gərəkən bir Həqiqətət"
Həyatın mənasız olduğunu...
Hərşeyin bittiyini...
Ölümün tək carə olduğunu düşündüyüm zamanlar oldu...

Amma yanıldığımı anlamaq uzun cəkmədi..

Cünkü "Yaşadıgın həyat nə qədər ağır olsada, Nə qədər böyük acılar yaşarsan yaşa ölüm carə deyildir.."
Yani carə olmamalı... Yara ala - ala, yıxıla- dura davam etməlisən..

Gözümün önündə verilən həyat mübarizələri... Yaşanan acılara əhəmiyyət verməyərək, ucadan qəhqəhə cəkənlər mənə işıq oldu..

Və birdə mən həyatdan əlimi üzərkən,
Nəfəsim kəsilərkən....
Həyat yenidən cicək tək acmağa başlamışdı mənim ücün..
Sonra dərin bir hüzün dolmuşdu qəlbimə..
                    "Səməd"
Mən... Mən xoşbəxtliyi bu qədər dadmışkən Yenidən nəfəs almağa başlamışkən..
Ölümün gəlməyi... Cox tez deyilmi
Hər ölüm tezdir əlbət..
Amma mənim ki lap tezdir deyəsən..

"Yolun başına gəlmədən sonuna gəlmək"

Artıq inancım yaranmışdı gələcəyə..

Sizə bir sir verim??

"16 illik həyatımın boşa olduğunu düşünürdüm... Və bu həyatın mənasız bir şəkildə bitəcəyinə inanmışdım... Bəlkə bir narko komasından, Bəlkə uca bir aşırımdan ataraq, yada başqa birinin yatağından cıxdıqdan sonra minəcəyim taksinin qəzası sonucu öləcəyimə inanmışdım.."

Amma sonra O gəlmişdi həyatıma..
İnandırmışdı məni gələcəyə..
16 ildir susan xəyallar belə artıq cuşa gəlirdi...

Bütün bunlardan sonra..
Aciz bir şəkildə ölmək istəmirəm...
Gəlinliyim kəfənim olmasın..
Xəyallarım bir daha öldürülməsin..
Hec yaşamayan bədənim soyuq qəbirə qoyulmasın...

Deyə düşünürdüm yalnız.... Və bütün bunları düşünərkən istəmədən islanmışdı yanaqlarım....

Səməd;
         Nigar...                                        Nigarım..
Bəyaz mələyim...                      
                                              Nigar getmə... !
                                                                                Nigar....
                        Getmə.......

                                                    Qorxuram....

          Sənsizlikdən Qorxuram.....                        Buraxma məni....
                                                 

                                                       Hira məni bağışla...

Nigar ?? Hira ??
deyə hayqıraraq oyanmışdım yuxudan...
İlahi bu nəydi??
Hiraa Hiraa dan hələdə bir xəbət olmaması məni dəli edirdi...
Nigar kimi................. Hira da gedərsə...
Yaşaya bilməyəcəm...
Hira mənim son ümidim..
                Son arzum....
Nigar Nigarım onu taley almışdı məndən...
Ən qəddar üzünü mənə göstərmişdi həyat..
Canımdan cox sevdiyimi qəbirə tapşırmışdım...
Mənə bundan daha acı bir səhnə deyin..
Deyin.....

Kəfəni Gəlinliyi olan bir Gəlin.....

Bağışla Məni Hira...

_______________________________________________________________________________
X;
Bu səssizlik əsəblərimi pozur...
Sizcədə artıq vaxtı deyil...??
 
____________________________________________________________________________________

Murad;
Mən Səmədin Qardaşı..
Ciyər parası.. 
Öbür canı...
İndi Qardaşım əriyir...
Gözümün önündə əriyir...
Hec bir şey edə bilməmək incidir məni...
Qardaşım can yoldaşım...
Hiranı sənə təhvil verəcəyəm...
Amma əvvəlcə üzünü belə görmədiyim bu qızın bir izini tapmalıyam elə deyil mi???
_________________________________________________________________________________

Hira;
Qorxuram...
Cox Qorxuram
______________________________________

Yazar;
Hər iki tərəfdə də ölüm səssizliyi hökm sürürdü...

Hiranın ölüm qorxusu, Səmədin vicdan ağrısı
          Və Muradın Carəsizliyi
Növbəti bölümdə..

İndi cox yorgunam :(
İstəsəmdə yaza bilmirəm...
Əslində bu bölüm plana görə müəyyən məsələlər aydınlıga cıxmalıydı...
Amma təəssüf ki yaza bilmirəm..
Ümid edirəm ki Sabah axşama yeni bölüm gələcək :))
Hələlik  ^_^