Η διάδοχος

κεφάλαιο 1

Το μόνο που υπήρχε ήταν σκοτάδι. Ένα ζοφερό σκοτάδι που απλωνόταν στην αίθουσα σαν ένα σκοτεινό πέπλο. Προσπάθησε να τρέξει, αλλά ήταν πια πολύ αργά. Την ειχε προλάβει. Προσπάθησε να αντισταθεί, κάθε μυς του σώματος της δούλευε σαν τρελός. Έπρεπε να σκεφτεί κάτι γρηγορα. Έκλεισε τα μάτια της και πήρε μια βαθιά ανάσα. ''σκέψου, σκέψου! '' είπε απευθυνόμενη στον εαυτό της. Η καρδιά της χτύπαγε σαν τρελή. Ξαφνικά, μια απόκοσμη κραυγή ακούστηκε, και ένοιωσε κάτι να τυλίγεται γύρω από το πόδι της. Παρόλο που τα μάτια της εξακολουθούσαν να είναι κλειστά, μπορούσε να καταλάβει πως ήταν ένα ανθρώπινο χέρι, αδύνατο και κρύο, που έκανε όλο της το σώμα να ανατριχιάζει. 'Άνοιξε τα μάτια της και το θέαμα που αντίκρισε την έκανε να χλομιάσει. Ένας άντρας, ψηλός και αφύσικα αδύνατος, με  αδύνατα δάχτυλα και ένα φρικιαστικό χαμόγελο που άφηνε ακάλυπτα τα κιτρινιασμένα δόντια του. Θέλησε να φωνάξει, αλλά κανένας ήχος δεν βγήκε από το στόμα της. Ο τρομακτικός τύπος έβγαζε το μαγικό του ραβδί από την τσέπη του, με αργές κινήσεις. Ήταν προφανές το πόσο το διασκέδαζε. Κρατούσε την ανάσα καθώς παρακολουθούσε προσεκτικά την κάθε του κίνηση. Απευθύνθηκε προς το μέρος της και της είπε: ''Δεν μου δίνεις άλλη επιλογή αγαπητή μου. Προσπάθησα να σε λογικέψω. Προσπάθησα, αλήθεια.'' Έστρεψε το μαγικό του ραβδί προς το μέρος της και άρχισε να ξεφωνίζει τα λόγια που τόσο φοβόταν να ακούσει. ''AVADA........''  

Ξύπνησε λαχανιασμένη στο κρεβάτι της, λουσμένη στον ιδρώτα. Το κεφάλι της γύριζε σαν τρελό. κοίταξε τρομαγμένη γύρω της ,προσπαθώντας να σιγουρευτεί πως βρίσκεται πράγματι στο κρεβάτι της , στο δωμάτιο της , και πως δεν ήταν κάποιο κόλπο. Επανήλθε στην πραγματικότητα  όταν άκουσε την φωνή της μαμάς της η οποία μόλις μπήκε στο δωμάτιο της να την φωνάζει .'' Angel,  χρυσό μου είσαι καλά; '' καθάρισε τον λαιμό της και προσπάθησε να απαντήσει όσο πιο φυσιολογικά μπορούσε : '' ναι μαμάκα!'' ''ωραία τότε, καλύτερα να αρχίσεις να ετοιμάζεσαι! τα αδέλφια σου είναι κιόλας έτοιμα! Είναι πολύ σημαντική μέρα σήμερα!’’ Η Angel την κοίταζε προβληματισμένη. Τι ήταν άραγε αυτό που έκανε την σημερινή μέρα τόσο ξεχωριστή; ‘’μην μου πεις πως ξέχασες τι μέρα είναι σήμερα; Angel θεέ μου αν είναι δυνατόν! Είναι η πρώτη σου μέρα στο σχολείο !’’ Μα βέβαια! Πως είχε μπορέσει να ναι τόσο ανόητη ώστε να ξεχάσει κάτι τέτοιο; Η ποιο σημαντική μέρα της ζωής της, η μέρα που επιτέλους θα γινόταν και η ίδια μάγισσα είχε επιτέλους έρθει! Σηκώθηκε από το κρεβάτι της σαν σίφουνας και ντύθηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Φόρεσε το αγαπημένο της σκισμένο τζιν και ένα γαλάζιο μπλουζάκι , χιλιοφορεμένο και χιλιοφθαρμένο. Έπιασε τα μαλλιά της σε μια χαλαρή κοτσίδα και βιάστηκε να βάλει τα αθλητικά της. Εκείνη την στιγμή η πόρτα χτύπησε και η μεγαλύτερη αδελφή της η Megan μπήκε στο δωμάτιο.