Η διάδοχος

κεφάλαιο 2

‘’Αγαπητό ημερολόγιο,

Ούτε που κατάλαβα πότε βρέθηκα στον σταθμό του Kingscross , έτοιμη να πάω στην πλατφόρμα . Όλα έδειχναν να δουλεύουν ρολόι, παρόλα αυτά εγώ είχα ένα κακό συναίσθημα. Περίμενα αυτή τη στιγμή όλη μου τη ζωή , έχω περάσει βράδια ολόκληρα βλέποντας όνειρα για αυτή τη στιγμή που θα άλλαζε ολοκληρωτικά την ζωή μου. Παρόλα αυτά, τώρα που αυτή η στιγμή επιτέλους ήρθε, δεν νοιώθω ίχνος ενθουσιασμού. Είναι σαν…σαν να υπάρχει ένα κενό μέσα μου …. Η Megan λέει ότι φταίει το άγχος και ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχώ. Εύκολο να το λέει αυτή. Έχει ήδη βρει της φίλες της και εξαφανιστεί μέσα στο τρένο. Και η Katherine το ίδιο. Δεν μπήκαν καν στον κόπο να με πάρουν μαζί τους. Με άφησαν ολομόναχη με την μαμά… αυτή την στιγμή εξάλλου σου γράφω καθισμένη σε ένα παγκάκι όπου υποτίθεται ότι θα συναντούσα πριν δέκα λεπτά την April. Η April είναι η καλύτερή μου φίλη. Βασικά την αποκαλώ  έτσι γιατί το ‘’μοναδική φίλη’’ ακούγεται κάπως αξιολύπητο… Ελπίζω μονάχα να έρθει σύντομα για να μην αναγκαστώ να μπω στο τρένο εντελώς μόνη μου… θα φαίνομαι ακόμη πιο χαμένη απ’ ότι ήδη είμαι…’’

Εκείνη την στιγμή είδε το κεφάλι της Aprilνα ξεπροβάλει πίσω από ένα τοιχο…κρατούσε την βαλίτσα της στο ένα χέρι και το κλουβί με την κουκουβάγια της στο άλλο… ήταν λαχανιασμένη και τα μάγουλά της είχαν κοκκινήσει… της πείρε μερικά δευτερόλεπτα να την εντοπίσει , και όταν το έκανε το πρόσωπο της φωτίστηκε, φανερώνοντας τα σιδεράκια της. Αρχισε να την πλησιάζει βιαστικά, σχεδόν τρέχοντας. Δεν την έλεγες ιδιαίτερα όμορφη την April. Ήταν κοντούλα , στρουμπουλή με κατάμαυρα σγουρά μαλλιά και μικρά μαύρα μάτια. Τα μάγουλά και η μύτη της  ήταν μονίμως ροδαλά και ένα ζευγάρι γυαλιά κοσμούσε το πρόσωπό της. Την Angelόμως δεν την ενοχλούσαν αυτά. Την συμπαθούσε αφάνταστα την April , όπως και όλοι άλλωστε , εξαιτίας του καλού της χαρακτήρα και της τάσης που είχε να θέλει να τους βοηθά όλους, δίχως να ζητά αντάλλαγμα. Μόλις πλησίασε το παγκάκι στο οποίο καθόταν , άφησε κάτω την βαλίτσα και την Lea ,που επί τη ευκαιρία ήταν το όνομα της κουκουβάγιας της , και έσφιξε την Angelστην αγκαλιά της.

-δεν το πιστεύω ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ θα γίνουμε κανονικές μάγισσες!

-ναι…απίθανο δεν είναι; Είπε προσπαθώντας να μοιραστεί τον ενθουσιασμό της.

-εντελώς ! θα τα περάσουμε φανταστικά!φαντασου όλα τα υπέροχα πράγματα που θα κάνουμε μαζί! Και ξαφνικά σοβάρεψε και τα μάγουλά τους έχασαν για λίγο το χρώμα τους , λες και απ το μυαλό της πέρασε η πιο φρικτή σκεψη! Και αν…και αν δεν ήμαστε μαζι;

- τι εννοείς με αυτό;

Εννοώ…αν μπούμε σε ξεχωριστούς κοιτώνες;

Η Angelέμεινε για λίγο σκεπτική. Μα βέβαια! Πως και δεν το χε σκεφτεί αυτό το ενδεχόμενο; Τώρα που το καλοσκεφτόταν, ήταν κάτι απολύτως λογικό! Η Aprilήταν πολλά πράγματα, αλλά δεν ήταν γενναία! Και αν η ίδια έμπαινε στο γκρίφιντορ, όπως και ήλπιζε, θα χωριζόταν από την καλύτερη, την μοναδική φίλη που είχε! Τι άδικη που ήταν η ζωή. Η μαμά της τις πλησίασε ακολουθούμενη από την μαμά της April.

-κορίτσια, καλύτερα να βιαστείτε, το τρένο πρόκειται να φύγει από στιγμή σε στιγμή!

-από τώρα ; είπε η Aprilρίχνοντας μια ματιά προς την μαμά της.

-δυστυχώς ναι…είπε εκείνη και πήρε την κόρη της στην αγκαλιά , ψιθυρίζοντας της κάτι το οποίο η Angelδεν κατάφερε να ακούσει.

Εν τω μεταξύ η δικιά της μαμά είχε σκύψει προς το μέρος της, με ένα ύφος λυπημένο το οποίο η Angelδεν είχε ξαναδεί στο πρόσωπο της μητέρας της .

-Να προσέχεις. Της είπε. Το Χογκουαρτς κρύβει πολλά μυστικά και πολλούς κινδύνους. Προσπάθησε να μείνεις μακριά από αυτά. Να θυμάσαι ότι η πολύ γνώση μπορεί να σε καταστρέψει. Και να θυμάσαι ότι σε όποιον κοιτώνα και να καταλήξεις , εγώ θα σε αγαπάω το ίδιο. Της έδωσε ένα απαλό φιλί στο μέτωπο.

- καλύτερα να πηγαίνουμε. Είπε στην April. Έπρεπε να απομακρυνθεί από την μητέρα της αλλιώς θα άρχιζε να κλαίει , κάτι που σε καμία περίπτωση δεν ήθελε να συμβεί.

-Να προσέχετε! Τους φώναξε η μαμά της Aprilκαθώς ανέβαιναν στο τρένο.

- μην ανησυχείτε κυρία Meyers!

-μην ανησυχείς μαμά! Απάντησαν και οι δύο. Δεν πρόλαβαν καλά καλά να ανέβουν στο τρένο, και αυτό ξεκίνησε να προχωρά με απίστευτη ταχύτητα.

-Η περιπέτεια ξεκινά! Είπε η Aprilμε ένα κοροίδευτικό γελάκι. Η Angelδεν απάντησε αλλά αντί για αυτό μπήκε σε ένα άδειο βαγονάκι.

-Έρχεσαι; Είπε γνέφοντας προς την April.

-ναι! Απάντησε εκείνη.

Αφού εγκαταστάθηκαν στο βαγονάκι τους, άρχισαν να μιλάνε μεταξύ τους για διάφορα θέματα, ώσπου η Angelένοιωσε τα βλέφαρα της σιγά σιγά να βαραίνουν…

-τι λες να μας περιμένει εκεί έξω; Ρώτησε η April. HAngelδεν απάντησε αμέσως. Έκλεισε τα μάτια της προσπαθώντας να βρει τι να απαντήσει , μιας και η αλήθεια ήταν ότι δεν είχε ιδέα ούτε η ίδια.

- Δεν μας μένει παρά να το ανακαλύψουμε, απάντησε τελικά. Καμιά τους δεν ξαναμίλησε το υπόλοιπο βραδυ. Έμειναν και οι δύο σιωπηλές φυλλόντας τις δυνάμεις τους για να ανακαλύψουν τον καινούριο κόσμο που ανοιγόταν μπροστά τους.