Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
cuma 13 nisan, 2016 öğleden sonra 3.25
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯✬✥✬⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
Tsukishima her zamanki gibi eve gidiyordu ama bu sefer yanında sen yoktun. Ona mesaj atıp okula en son geldiğinden beridir iki gün geçmişti.
O sana geri döndüğünde hiç cevap vermedin bu yüzden telefonunu kaptırdığını falan sanırdı, değil mi?
Çok fazla cezalandırılırdın yani bu çokta şaşırtıcı olmazdı.
'Belki de bugün bir uğrarım' diye düşündü.
Sarışın sonunda evine vardı.
Kapıya doğru yürüdü ve kapı kulpuna uzandığında kapı aniden annesi tarafından açıldı. Kısa kadın gözündeki yaşlarla oğluna baktı.
Sanki saatlerce ağlamış gibi gözleri kan çanağına dönmüştü. "Ne oldu?" diye sordu annesine.
"[Adın]..." dedi kendini kaybetmemeye çalışarak. "Annesi aradı- [Adın] gitti."
"Kaçtı mı?" diye sordu.
"Hayır Kei," dedi kadın titrek nefesiyle. "O öldü"
Bu son iki söz annesinin ağzından çıktığında kalbi duracakmış gibi oldu.
"N-ne?"
"Üzgünüm." Annesi oğlunu kollarına ve evin içine çekti.
'Bu gerçek olamaz.'
"Gitmem gerek." Annesinin duyabileceği şekilde güçlükle mırıldandı. "Nereye?"
"Sakura ağacına." dedi ve kapıya döndü. "Geri geleceğim."
⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯✬✥✬⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
sevgili kei,
bu yazdığım son mektubum olabilir bu yüzden önceden başka bir tane daha yazdım. tanrım, zekiyim.
ama cidden bir önceki gün sana cevap veremedim çünkü nefesim kesildi. teknik olarak ölmedim ama sanırım vücudum oksijeni düzgün almıyor.
beni normale- çoğunlukla normale döndürmeleri için hastaneye zamanında yetiştik. bu sanırım canlı olarak son günüm.
eğer diyemiyorsan bunu ben yazmıyorum. annem benim için yazıyor. çok güçlükle hareket ediyor ve konuşabiliyorum bu sebepten benim için yazmayı önerdi.
ayrıca benim için mektupları sakura ağacının oraya bırakacak. umuyorum ki mektupları alırsın.
mektuplar hinata'nın bana verdiği kutunun içinde olacak ve ona kutuyu kız kardeşine vermesini söyler misin, kız kardeşinin beğenebileceğini düşünüyorum.
