--
Tanıdık villanın kapısın önüne geldiğimde duruşumu düzeltip zile bastım.
Kapıdaki korumalardan biri dışarı çıkıp beni görünce içeriye kafasıyla işaret verdi ve villanın büyük kapısı açıldı.
Buraya gelmeyeli uzun zaman olmuştu. Bu yüzden villada çalışan görevliler beni görünce şaşırmış daha sonra başlarıyla selam vermişlerdi.
Yeşilliklerle dolu büyük bahçeyi geçtikten sonra villanın giriş kapısına geldim.
"Hoşgeldiniz Bay Jimin. Bay Shownu odasında."
Önümde güler yüzüyle bana bilgi veren adamı başımla onaylayıp Shownu'nun odasına çıkan merdivenlere yöneldim.
Odanın kapısını bir kere tıklatıp cevap beklemeden odaya daldım.
"Hoşgeldin Park. Uzun zaman oldu."
Sandalyesinde arkası dönük otururken konuştuğunda kapı tıklatma alışkanlığımı unutmadığını fark ettim.
Sandalyesini bana doğru çevirme zahmetinde bulunduğunda göz göze geldik. 4 yılda ne değişebilirdi bilmiyorum ama zaman görünüşünden hiçbir şey götürmemişti.
"Bunca zaman sonra seni buraya getirten şey ne? Benim sayemde kiralık ve seri katiller arasında tanındıktan sonra gittin. Bir daha gelmezsin diye düşünüyordum."
"Yardımına ihtiyacım var Shownu."
Odada kahkaha sesi yankılanırken gözlerimi devirmemek için zor tuttum. Oyunumu bozamazdım.
"Kendinden başka kimseye ihtiyaç duymayan Park Jimin benden yardım istemeye mi geldi?"
"Gerçekten yardımına ihtiyacım olmasa buraya kadar gelmeyeceğimi biliyorsun. Şimdi cevap ver bana. Yardım edecek misin yoksa etmeyecek misin?"
Yüzüne ciddi bir ifade takındı.
"Eski günlerimiz hatırına yardım edeceğim. Konu ne?"
"Burda konuşamayız. Akşam benim mekana gel."
"Sadece yardıma ihtiyacın olduğunu söylemek için mi buraya kadar geldin? Yirmi birinci yüzyıldayız Jimin, telefon diye bir şey icat edildi."
"Yardım isteme bahanesiyle seni gördüm diyelim. Sekizde depoda ol."
Kafasını yavaşça aşağı yukarı sallarken odadan çıkıp villayı terk ettim. Her şey planladığım gibi gidiyordu. Şimdilik.
--
"Jimin neden anlamamakta ısrar ediyorsun? Sana diyorum ki önemli. Önemli olmasa bu kadar ısrar etmeyeceğimi biliyorsun."
"Hayır Park, bu gece evde kalacağız. Adam öldürmek gibi aksiyonlara girme."
Odamdaki boy aynasında Jimin'e bu gece önemli bir işim olduğunu ve ortalıkta olmaması gerektiğini anlatmaya çalışıyordum. Ama o sabrımı sınamak ister gibi reddediyor, kendi sözünü dinlettirmeye çalışıyordu.
"Jimin sinirlenmeye başlıyorum. Beni ikiletmemen gerektiğini ne zaman öğreneceksin?"
"Tabi sen nerden bileceksin ki? Gidiyorsun adamları kurşundan geçiriyorsun üstüne bir de gömüyorsun. Gece işin bitince kayboluyorsun. Bütün gün vücut ağrısını Jimin çekiyor. Şu sıralar çok fazla uğraşıyorsun insanlarla. Yeter be!"
"Bak, bu zamana kadar yaptığım işleri siktir et. Bu akşamki iş çok önemli. Sonunda intikamımızı alabileceğim Jimin. Böyle bir fırsat bir daha elime geçmeyebilir. Senin iyiliğini ve sağlığını en çok önemseyen kişi benim. Bu iş bitsin 1 hafta gelmeyeceğim. Ama şu an bu şans elime geçmişken bunu berbat etmene izin vermem."
