Miss Bully and the SSG President

Chapter 3- Her Punishment

Chapter 3

Taas noo akong naglakad sa gitna ng pasilyo. Lahat ng studyanteng nadadaanan ko ay humahawa dahil alam na alama nila na kapag dumaan na ako ay ayaw na ayaw kong may kasabay.

They know me, alam nila kung paano ako magalit. Tsaka ayaw din naman nila maranasan ang mabully ng mga kamay ko.

Napatigil ako sa paglalakad ng makita ko si Kaizer na nakatayo sa gitna ng pasilyo sa may locker. Nanaliksik ang aking mata habang nakatingin sa kaniya.

What is he doing here? Is he following me? Oh shut, syempre andito si Jessica.

Nagpatuloy na ako sa paglalakad at hindi pinansin ang imahe niya na nakabalandra sa gitna ng pasilyo. Lalagpasan ko na sana siya ngunit bigla niya akong tinawag at hawakan ang kamay ko.

Napasinghap ako ng hangin at mapungay ang mga matang tumingin sa kaniya at sa kamay niyang nakahawak sa kamay ko.

"What?" Mataray na tanong ko.

Binitawan niya ang kamay ko. "Mag-usap tayo."

Awtomatikong tumaas ang sulok ng kilay ko sa kaniyang sinabi. Mag-usap? Ano pa ba ang dapat pag-usapan namin?

"Para saan? I'm tired of hearing your words. Ano pa ba ang sasabihin mo?" Tanong ko sa kaniya habang nakatingin sa kaniyang mata.

Napatingin ako sa mga chismosang nakatingin sa amin. I raised my brows to them and gasp.

"The drama is over! Magsibalik kayo sa klase niyo," I said with full of authority in my voice.

Mabilis sa alas kwatro silang kumilos at wala pang limang minuto ay wala nang mga studyante dito sa locker kung hindi kaming dalawa na lang.

"Ano pa ang sasabihin mo?" Naiinis na tanong ko.

"You've  changed a lot," he uttered.

"I've changed because of you. Binago mo ako, you promise me that you won't leave me," sabi ko. "But you knew what you did?" Tanong ko sa kaniya.

Umiling-iling siya bilang sagot. Shit, this.

Mapakla akong ngumiti sa kaniya. "You leave me, you broke your promises. Pinaasa mo ako, niloko. Now, ano pa ba ang dapat nating pag-usapan? As I remember wala na."

Nakatulala lang siya sa akin pagkatapos kong sabihin 'yon. Tsk, nonsense.

"Kung wala ka ng sasabihin, aalis na ako. Paalam," sabi ko at tuluyan na siyang iniwan sa gitna ng pasilyo. Nakatulala lang sa hangin.

Ano pang inaarte niya? He already have Jessica, iniwan niya ako tapos kakausapin niya ako na parang wala lang? Unbelievable!

Huminga ako ng malalim para ikalma ang puso ko na kanina pa tibok ng tibok.

Tumigil ka nga puso, kung hindi dudukutin kita at itatapon. Maging manhid ka naman kahit minsan, huwag kang magmahal para hindi tayo masaktan puso.

"Hindi ka papasok? It's already eight in the morning."

Napatigil ako sa paglalakad at tumingin sa taong nagsalita sa likod ko. I raised my brows to him.

Jusme, pati siya sasali din?

"Ano ba ang pakialam mo? Tigilan mo nga ako," naiinis na sabi ko.

Bwisit to! Nangigialam na naman eh. Letse! Letse!

"May pakialam ako Miss Alcazar dahil ako ang SSG President dito. So, kung ayaw mong pumasok mapipilitan akong parusan ka," masungit na sabi niya.

Napairap ako sa hangin dahil sa sinabi niya. Kailan ba ako sumunod sa kaniya?

"And? Kailan ba ako sumunod sayo? And could you stop calling me Miss Alcazar," I uttered. "It's annoying!"

"Ngayon, susunod ka sa akin. I already have  a permission to punished you," he said.

"Whatever! Diyan ka nga, you wasted my time."

Iniwanan ko na siya doon at nagpatuloy na sa paglalakad patungong Cafeteria, nawalan na ako ng ganang pumasok. Tsaka kaya ko namang sagutan lahat ng exam kahit di ako pumapasok.

Hindi pa ako nakakalayo ng hawakan niya ang kamay ko at malakas na hinila ako patungo sa unang klase ko. I forgot magkaklase pala kami.

"Ano ba! Bitawan mo nga ako!" Galit na sambit ko at nagpupumiglas sa hawak niya.

Pero hindi ata niya akong narinig at patuloy lang niyang hinihila ako. Peste!

Tumigil na ako sa pagpupumiglas at walang magawa kung hindi ang sumunod na lang dahil napapagod na akong pumiglas sa hawak niya.

Nang makarating kami sa harap ng classroom ay tumigil mo na siya at kumatok. Napatingin sa aming direksyon  si Miss Maria at mga kaklase sa amin.

"Good morning Miss, sorry we are late!" He said.

"Come inside!"

Hila hila niya akong pinasok sa loob ng classroom at pinaupo niya sa aking upuan katabi ni Dustine.

He smirked. "Hindi ka pala susunod ha!"

Inirapan ko lang siya sa sobrang inis. How could he do that to me? Kaasar!

Umalis na siya sa harap ko at nagtungo na sa kaniyang upuan at doon maingat na umupo. Isang masamang tingin lang ang pinako sa kaniya.

Kung nakakatunaw lang ang tingin panigurado kanina pa siya tunaw. Letse siya. Isa siyang malaking letse!

"Bakit magkasama kayo?" Tanong ni Dustine.

Tumingin ako sa kaniya na may inis sa mukha. "Hindi kami magkasabay. Sadyang pakialamero lang niya."

Mahina siyang tumawa na kahit nino ay hindi mapapansin.

"I hate you," mahinang sabi ko.

Nakinig na lang ako sa discussion ni miss at nagtake down notes for my personal reviewer.

Wala sana ako dito kung hindi dahil sa letseng president na 'yan. Kainis siya promise! He ruined my whole day. I swear he'll pay for this.

Magbabayad siya sa paninira ng araw ko. I'm Dezekiah Alcazar at wala pang nakakagawa sa akin no'n kundi siya pa lang.

Nakakagigil bullshit!

"Class dismissed!"

Niligpit ko na ang gamit ko at sinilid sa aking bag. Agad na akong lumabas ng classroom habang hila hila si Dustine.

"Hey, could you stop running. Anong akala mo sa kamay ko, rubber?" She said.

Binitawan ko ang kamay niya at tumigil sa paglalakad. "Nakakainis kasi eh."

She rubbed her wrist. "Alam mo. Kumalma ka kasi," sabi niya sabay tapped ng balikat ko.

"Paano ako kakalma kung may dalawang bwisit ang nangungulit ha?" Nakairap na sabi ko.

"Anong dalawa? What do you mean by that?" She asked.

I leat out a heavy sigh while rolling my eyes. "Si Kaizer, andito siya."

"Gusto niya akong kausapin. Kinukulit niya ako... tsaka ano pa ba dapat pag-uusapan namin ha? Tapos na kami," nanggaglaiting sabi ko.

"Kaya pala nagkakaganyan ka!"