Yüzüm gözlerim aslında her tarafım kan içinde kalmıştı.Ama ben hala koşmaya devam ediyordum çünkü fazla vaktim kalmamıştı.Kan kokusunu duyarlarsa isim bitmisti.
Sokakların arasında öylece kosuyordum ve benimle beraber bir çok kisi.Eger bir sığınak bulmazsam öldürulme ihtimalim çok yüksekti.
Ayağım aciyordu.Ama dayanabilirdim çünkü şuan onu dusunmek için cok yanlış bir zamandi.Biraz daha ilerledikten sonra bina arasında bir boşluğa girdim ve yere çöktüm.Cok yorulmustum...susamistim ve acıkmıştım.Ayrica kıyafetlerim yırtılmışti.Ama şuanda eve gidemezdim çünkü ordalardi.
Oturduğum yerden biraz emekleyerek sokağa doğru baktım.Kimse gözükmüyordu.Derin bir nefes verip olduğum yerde oturmaya devam ettim.Burasi suanlik guvenliydi
Tam rahatladigimi sanmistim ki belkide olduğum yerin iki sokak arkasından gelen bir ses duydum.Bu bir yardım sesiydi.
Hemen toparlanıp gelen sese doğru ilerlemeye başladım.Bir yandan korkuyor ama bakmakta istiyordum.Cesaretimi toplayıp binanın köşesinden sokağa doğru kafamı uzattım.
O ölü yaratıklar bir kişiye musallat oluyordu.Cocugun birazdan kafası koparilacakti.Ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.Hic bir silahim yoktu şuan güçsüzdum.
Etrafıma bakınip bir alet veya ağır bir şey var mı diye baktım.Ama sadece ufak çakıl taşları vardi.Bunlari yaratığın kafasına atsam bir şey değişmezdi, daha ağır bir şey lazımdı.
En sonunda bana yakın bir yerde tahminimce koparılmış bir boru gördüm.Kosarak onu aldım ve yaratığa doğru yürüdüm.
Hala çocuk ile ilgileniyordu onu yemesine az kalmisti.Adimlarimi hızlandırdim ve boruyu yaratığın kafasına geçirdim.
Kafasına gelen boru ile yere yığılmışti.Artik zarar veremezdi.Hemen boruyu zombinin uzerine atarak çocugun yanına gittim.Elinden tutarak koşmaya başladım yoksa birazdan burası diğer yaratiklar ile dolacak ve bu sefer kurtulamayacaktik.
O da çok hızlı koşuyordu ve beni takip ediyordu.Yandan yüzüne bakılırsa Cok şok olmusa benziyordu.
Nefes nefese bina arasındaki boşluğa girdiğimizde yere çöktüm ve elini bıraktım.O da benimle yere çökmüştü.İkimizde hem korkmuş hem de hala şoku atlatmaya çalışıyorduk.
En sonunda ağzını açarak konuşmaya başladı.
"B-ben teşekkür ederim..." Dedi kafasını yere eğerek.
Ona baktim."Sorun değil.Sakin ol şuan guvendeyiz"
Kafasını zar zor salladi.Onunda benim gibi her yeri kan ve yara ile doluydu.
Ona yaklaştım ve tebessüm ederek adını sordum."adın ne? Belkide tanışabiliriz hmhm? "
Sorumu duyunca bana baktı." adım...adım hyunjin"
Gelen cevabi ile gülümsedim.
______________________________________
Cok kararsız kaldım ;-;
Çok uzun süredir kitap yazmıyorum o yüzden çok stresliyim
Silip tekrar atabilirim
Kitabi larnse nin isteği üzerine yazıyorum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Safe Room l Soojin x hyunjin
Adventure-Bu gece seni severken,tüm ölülerin içine düştüm
