Potters sister (a Harry Potter story)

De trein

Ik wil even zeggen dat ik in het vorige hoofdstuk een klein detail heb veranderd. Ik ga je even tijd besparen door het nu gewoon te zeggen: ze heeft niet hetzelfde litteken als Harry meer. Ik heb namelijk iets anders bedacht.

—————————

Op een of andere manier had de rest van het weeshuis er lucht van gekregen dat ik wegging, wat een mooie reden opleverde om me in elkaar te slaan. Want als zij niet weg mochten, mocht niemand weg. Ik sleepte me maar door elke dag heen met het vooruitzicht van Hogwarts. Mijn schoolspullen waren al gekocht, op een dag klopte er een man aan die me hielp en me alles vertelde wat ik zou moeten weten. Bij Diagon Alley had ik mijn ogen uitgekeken. Zoveel verschillende kleuren en winkels... Het was de beste plek waar ik ooit geweest was. Toen ik naar binnen wilde gaan bij een winkel waar ze kleding verkochten had ik een jongen gezien, van mijn leeftijd. Hij glimlachte naar me terwijl zijn moeder zat te ratelen over hoe duur drakenlevers waren. Hij zag er aardig uit.

Nu was het eindelijk 1 september, en ik liep naar Kings Cross Station toe. Ik was in mijn eentje, maar dat maakte niet echt uit omdat het weeshuis maar een paar straten verderop lag. Ik haalde mijn kaartje uit mijn zak. Er stond op dat de trein vanaf perron 9 3/4 zou vertrekken. Ik had daar nog nooit van gehoord, maar het zou wel goed zijn.

Toen ik aankwam bij perron 9 en 10 keek ik even om me heen, maar ik zag geen bordje met 9 3/4. Ik twijfelde of ik aan iemand moest vragen waar het perron was, maar ik besloot het niet te doen omdat mensen dan waarschijnlijk zouden denken dat ik gek was. Ik overweeg om terug te gaan naar huis, misschien was dit alles toch een grote grap geweest, maar toen zag ik opeens een oudere jongen op de barrière tussen perron 9 en 10 aflopen, en hij ging er dwars door heen. Ik besloot om dit ook maar te proberen, ik was wanhopig. Ik pakte mijn trolly, ging recht voor de barrière staan en begon te rennen. Ik wist zeker dat ik er tegenaan zou botsen en wachtte op de klap, maar die kwam niet. Toen ik mijn ogen opendeed stond ik voor een grote, felrode trein met de woorden 'Hogwarts Express' en aan de muur hing een bordje met 'perron 9 3/4'. Ik had het gered.

Ik keek op de klok aan de muur en zag dat het 5 voor 11 uur was. Op mijn ticket stond dat de trein om 11 uur zou vertrekken, dus ik haastte me naar de deur van de trein om in te stappen. Net toen ik naar binnen wilde gaan zag ik de jongen die in Diagon Alley naar me had geglimlacht. Dit keer zag hij me helaas niet, dus ik stapte gewoon de trein in. Toen ik een lege coupé had gevonden ging ik zitten en probeerde te ontspannen, maar ik was te nerveus. Net toen ik was gestopt met trillen hoorde ik een klopje op de glazen deur van de coupé. Ik keek op en zag de jongen van eerder staan. Ik glimlachte. "Ehm.. hoi, mag ik hier zitten? Het is overal vol" vroeg hij nerveus. "Ja, tuurlijk" antwoorde ik.

Ik wist niet echt hoe ik het ijs moest breken, maar het handigste was te starten met mijn naam. 'Ehm, ik ben Hayley, wat is jouw naam eigenlijk?'

'Dian, Dian Benriach.' Ik bekeek hem eens goed. Hij had bruin haar dat een beetje rommelig zat en groene ogen, het was een best interessante look. Hij had een zachte maar ondeugende blik in zijn ogen, een beetje als een puppy. Ik merkte dat ik iets te lang staarde toen hij opeens enorm veel interesse toonde in zijn schoenen. Ik zag dat ik hem misschien een beetje oncomfortabel maakte dus ik keek weer weg, naar de weilanden uit het raam.

We zaten een tijdje in comfortabele stilte totdat Dian begon te praten. 'Weet jij in welke afdeling je komt?' Ik had geen idee waar hij het over had.

'Afdeling?' 'Ja, zoals Gryffindor, of Slytherin, Hufflepuff of Ravenclaw.'

Ik dacht even na, maar ik wist nog steeds niet helemaal wat het allemaal inhield.

'Gryffindor is voor de dappere. Dan heb je Slytherin voor de ambitieuze, Hufflepuff voor de loyale en Ravenclaw voor de slimme.'