blow my mind

2.7

hang or gang

jimin: onlara kaydınız resmen
oturamayacaklar büyük ihtimal uzun bir süre

namjoon: çok zevkli bir maçtı
seokjin sürekli dizime vurup durdu heryacandan ya
ama iyi maçtı

jungkook: elim ayağım titredi çıkmadan
ama paslarım işe yaradı yani
taehyung sonunda doğru yerde pas atabildin dedi

jimin: NSIAÖJSLSKDLF

namjoon: bu iyiymiş

jungkook: aynen çok esprilidir taehyung
bir bilseniz

jimin: bilmez miyiz eniştemizi ya

jungkook: jimin

jimin: noldu?

jungkook: sus yoksa belanı sikerim

jimin: ayyy ne korktum ne korktum

namjoon: sakin olalım

jungkook: neyse biz maçı kazandık
bu yüzden kutlama yapalım
bana bir şeyler ısmarlayın

jimin: bokumu ye mal
bana mı kazandın maçı
git takımınla kutla

jungkook: onlar akşam kutlayacaklar
kaptanın işi varmış

jimin: kaptan
yoongi
ne işi var ki onun

namjoon: şu an sana doğru geliyor
işi sensin sanırım

jungkook: öööf ucuz ucuz hareketler

jimin: kes mal

namjoon: taehyung da sana geliyor haberin olsun

jungkook: ay takımı bırakmış yanıma gelmiş
ne kadar romantiiiik kim taehyung işte

namjoon: sen de takımdaydın diye biliyorum

jimin: malsın mall
beynini kullan
boşuna verilmedi sana

jungkook: sen kullandığın zaman ben de kullanacağım merak etme
şimdi gidiyorum
sevgilimin yanına

jimin: görmemişin bir sevgilisi olmuş
senden daha mutluyum bu durum hakkında ama belli edemem götün kalkar piç|

namjoon: birbirinizi öldürecek gibi bakmayın lütfeeen
neden birbirinize yürüyorsunuz şu an
of bıktım ya
bıktım yemin ederim bıktım ya

_____________

taehyung: aşağıdayım

jungkook: nerede?

taehyung: evinin önündeyim jungkook

jungkook: dur geldim o zaman

_____________

Üstüme bir şey almadan olduğum gibi dışarı çıktığımda ilk yakınlaşmamızı yaşadığım o andaki gibi arabasına yaslanmış duruyordu.

Oldukça ihtişamlı bir şekilde elleri kotunun cebinde dururken mavi saçlarını alnın iki yanıma doğru ayırmıştı.

Sabah okulda maçı kazandıktan sonra okul çıkışı biraz takılmıştık sonra beni eve bıraktığında akşamki kutlamaya gelip gelmeyeceğimi sormuştu. Gelmek istememiştim. Okulda çok yorulmuşum zaten ertesi günün hafta sonu olduğunu bilerek evde takılmak istemiştim.

Anlaşılan o da gitmemişti. Yanıma gelmeyi seçmişti onun yerine.

"İçeri gelseydin." dedim ellerimi eşofmanımın cebine sokarken ona doğru yaklaşıp. Uzanıp selamlaşma adına yanağıma bir öpücük kondurduktan sonra dudaklarını araladı.

"Rahatsızlık vermemeyim. Öyle bir uğrayayım diye geldim zaten, gitmem gerekiyor çok durmayacağım." Başımı sallayıp onu onayladığımda suratında bir gülümseme hakimdi.

Kırk yıl düşünsem bu hale geleceğimiz aklıma gelmezdi, onu deli gibi istediğim zamanlar gözümün önünden geçiyordu ve şimdi bakıyordum da bize, gülümsememek elde değildi.

"Neden gülümsüyorsun?" dedim ben de gülümserken.

"Bize bakıyorum, gülümsememek elde değil." dedi tam da içimden geçeni söyleyerek. Gülümsememek elde değil.

"Mutlu musun?" dedi yüzüme bakarak. Çok mutluyum Taehyung. Senin yanında gerçekten mutluyum.

Yüzünün her bir tarafını inceleyip cevap vermek için dudaklarımı araladığımda ellerini ceplerinden çıkarıp belimi kavrayarak beni kendine çekti. Ellerini arkada kavuşturduğunu hissettiğimde kitlenmiş oldum, aynı kalbimin ona kitlendiği gibi bedenim de şu an kollarının arasına kitlendi.

"Çok mutluyum." dedim ona cevap olarak zar zor çıkan sesimle. "Yani çok iyi hissediyorum. Kollarının etrafımı sardığını bilmek, sana bakmak bile beni mutlu ediyor." dediğimde gülümsemesi büyüdü, dudaklarıma hafif bir öpücük bıraktı.

"Mutlu ol, Jungkook. Mutlu olmayı çok hak ediyorsun." dedi. Kollarımı omuzlarına sardım ve sıkıca sarıldım ona.

"Seni seviyorum."

"Ben de seni seviyorum." dedi beni daha çok sarmalarken.

Hiç önemi yok ne kadar uzun sürdüğünün. Şu an yanımda olman bile her şeye değer.