2018'in bir kış günü
"Komiksin Jimin.. gerçekten komik. Cidden seni seveceğimi mi düşündün? Sen Orospu Kalbi olan bir sürtüksün sadece." Demişti karşımdaki beden bana alay ile.
Soğuk bir kış günü, karanlık bir caddede yine kendim ile yanlız kalmıştım o gece. Arayacak kimsem yoktu, kaçacak yer ise kısıtlıydı. Üzerime yürüyorlardı gözlerimdeki yaşları umursamadan. Suçum neydi benim? Ben.. ben sadece beni sevecek birisi olsun istemiştim. Beni seviyor sanmıştım ama.. bütün arkadaşlarının önünde beni rezil etmişti.
Bir iddia üzerine bana "senden hoşlanıyorum" mesajını atmış, Aptal kalbim ise hemen kanmıştı. Kulaklarıma her saniye türlü türlü küfürler ulaşıyor, hepsi nefesimi kısıtlıyordu. Cidden bu muydu? Birisinin beni sevmesini istediğimden dolayı kalbim orospu olmuştu.. işte gitmek istemiştim. Şu an zaman benim için dursun, nefesim kesilsin ve bedenim bir daha hareket edemesin istemiştim. Daha ne kadar çekecektim bu acıyı. Her hayatıma giren kişi.. beni kullanmış, kalbimi kırıp hayatımdan ayrılmıştı. Kimse sevmemişti beni ve arkadan ağlayanım olmayacaktı sonuçta.. asıl üzücü olan da buydu.
Hıçkırıklar ile olduğum yerden kalkıp caddenin çıkışına doğru koşmuş, bir arabaya çarpmayı ummuştum. Bir betonun herhangi bir binadan düşüp üzerime gelmesini veya bir banka soygununda vurulmayı ama.. Gecenin bu saatinde kim uyanık olur ki?
Arkamdan gelmiyorlardı.. Tek istedikleri beni mahvetmek olmuştu o kelimeler ile ve bunu başarmışlardı da. Çünkü sorgulamaya başlamıştım kendimce.. neden nefes diye. Neden alıyordum her saniye aldığım nefesi? Bir evcil hayvanım yoktu, bir ev arkadaşım, bir arabam, bir ailem. Aile diyebilecek tek bir arkadaşa bile sahip değildim.. işte o zaman bacaklarım falezlere doğru hareket etti. 22 yıl yaşamıştım zaten.. yetmişti bence. Hiç bir iş yeri bana zaten kapılarını açmazken neden şimdi açsınlar ki? Yolun sonu galiba buydu benim için. Kapının kapandığı yer.
Gelmiştim. Bir adım daha ve bedenim kayalarla parçalanır, soğuk deniz suyu ile gözden silinirdi. Buydu bitmişti. Elveda düny-
"Hey hey, Nereye böyle?" Demişti kalın bir ses tonu. Benden mi bahsediyordu? Buradaki tek kişi bendim..
"Sana diyorum. Nereyee? Aşağıda iyi şeyler yok bunu biliyorsun öyle değil mi?" Diye konuşmuştu yeniden yabancı.
Merakıma yenik düşüp arkamı döndüğümde gözümü kamaştırmıştı ay ışığında kendini belli eden kırmızı saçlar. Kimdi bu? Tanımıyordum kesinlikle. Benden galiba bir iki yaş büyüktü, çok daha uzun ve kaslı bir yapıya sahipti. Gözlerim onun üzerinde gezerken bana bir adım yaklaşıp elini uzatınca çok az geri çekilmiştim. Bu yabancı da onlardan mıydı? Bu bir tuzak, bir oyun muydu?
"Gel konuşalım. Anlat bana neler olduğunu." Demişti anlayışlı bir ses tonu ile. Eğer bir adım daha geriye gidersem düşeceğimi biliyordu ve buna göre hareket ediyordu ama bana güven diyordu gümüşservi gözleri.
O an ne olmuştu bilmiyorum ama uzattığı eli tutmuştum ve tuttuğum anda beni ani bir hareket ile kollarına çekmiş, kaslı kollarını bedenime sarmıştı. Bu yabancı neden bana yardım etmek istiyor diye düşünmüştüm. Reddedecek miydim elini tutmayı?
"Seni mutlu eden şey ne?"
Diye sormuştu az öncekinden çok daha kısık ve yumuşak bir ses ile.
"Ç-çilekli dondurma.."
Bu yabancı adama söylediğim ilk kelime bu olmuştu.
---
Entrika entrika entrika..
merhaba güzel okuyucularım. Nasılsınız? Beni çokça özlediniz biliyorum. Çoğunuzun fark ettiği üzere Accelerate'i sildim lakin telafi için buradayım. Umarım yeni kitabımı çokça seversiniz. Sizleri çok seviyorum.
Nara🥀
