N.A

#2

-"Mos i shiko dhe gjerat do te jene normale ,mos ua hidh fare syte ".

-vazhdoi te perseriste Artemise me veten dhe mendjen e saj naive.
-"Te dashur studente te ketij gjimnazi te mrekullueshem,miresevini ne nje aventure tjeter,nje vit i ri fantastik ju mirepret".(u degjua zeri i atij plakut matuf te cilin te gjithe ata e urrenin e uronin qe ditet e tij jo vetem qe te ishin te numeruara,por edhe te mbaronin sa me shpejt).

-"Ndoshta do jete vertete bukur"
,u shpreh paksa ajo me ze te ulet,e pasi veshtroi perreth te gjithe ata studente qe vraponin me nxitim e takoheshin me njeri-tjetrin,tha me vete:"Ky gjimnaz nuk qenka po aq mire sa mendoja".

Ashtu si e frikesuar apo e pasigurt ajo po vazhdonte te ecte neper korridorin e gjate ,teksa perballe u ndesh me shoqerine e saj te vjeter,epo shoqeri i thençin.

Dukej qe kjo dite nuk do shkonte hiç mire.Supozohej se te qenurit vit i pare ne gjimnaz do ishte diçka e bukur.Ja qe Artemis ndante nje tjeter lloj mendimi per kete teme.

Tani do donte vetem diçka :"Te qendronte ulur perballe ekranit te madh te televizorit te saj LEd dhe te shihtr ndonje film a serial ne shoqerine e kokoshkave dhe maçokut te saj,Leit .

Mendimi se nuk mund te ishte dot atje por duhej te qendronte ne ate korridor e vetme,derisa te degjohej tringellima e ziles se nisjes se ores se pare te Ferrit,matematikes ,lendes se saj te urryer,tregonte se nuk kishte si te shkonte me keq se aq

.Aty afer ndodheshin edhe ato shoqet e vjetra te shkolles se fillores ,nje shkolle teper e merzitshme ,megjithate, me ato gocat mjaft mburravece ,i dukej cdo dite sikur te kene qene ato qe krijuan ferrin.Normal qe mund te flisnin,ne fund fare ,ishin mike te vjetra.

Kjo ndodh veç ne filma ne fakt sepse ,ne jeten reale Artemise eshte nje vajze e fiksuar mbas mesimeve te cilen te gjithe e kujtojne vetem ne sezone provimesh,sepse keshtu ishte cilesuar ajo .

Gjithe keto situata i kujtoheshin sahere qe gjendej afer tyre,prandaj duhej te largohej qe aty .

E vetme ne mesin e gjithe atyre studenteve,ajo po nisej me koken e mbajtur perdhé drejt klases ,pa e vrare mendjen shume per mendimet e tyre.Frika me e madhe e saj ,perjashtuar gjithe fakti qe nuk kishte askend ,asnje shoqe dhe askend tjeter veç vetes,ishte se grupi i maturanteve do e shenjestronin si preja e rradhes .Veç nje moment sikur mjaftoi dhe,syte e tij rane menjehere te ajo.

Tani Artemis e dinte,e ndjente:"Dreqq,erdhi fundi" ,mendoi ajo me ze paksa te larte ,me te larte se zakonisht.
Duke ecur akoma edhe me me shume nxitim,degjon nje ze paksa te pjekur,ndoshta diku te nje personi mashkull 19 vjeçar qe thote:"Hej ti e reja,degjo mire se çfare thuhet ne rregulloren e kesaj shkolle,ajo eshte rregullorja e shkruar nga une ,pra eshte e imja."
Ai shikim qe nuk po i ndahej tipareve te embla te fytyres se vajzes te kendshme me syte jeshile,nuk ishte shikim dashurie,as pelqimi,por as urrejtje poashtu.As ato fjale nuk dukeshin si fjale te zakonshme me shume si nje urdher i prere qe duhet zbatuar.