နာရီကိုငံု႔ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ၉နာရီ၁၅...ခ်ိန္းထားတဲ့အခ်ိန္ေရာက္ဖို႔ ၁၅မိနစ္လိုေသးတာမို႔ ဖုန္းထုတ္ၿပီးပြတ္ေနလိုက္သည္။ဖုန္းပြတ္လိုက္ရင္ ၁၅မိနစ္ဆိုတာခဏေလးနဲ႔ကုန္သြားမွာ...
Messages ဝင္စစ္ အေပၚဆြဲေအာက္ဆြဲႏွစ္ခ်က္ေလာက္ဆြဲၾကည့္ေပမယ့္ ဘာမွလည္းေထြေထြထူးထူးမရိွ...
မ်က္လံုးကစားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာဖူးငံုလာေနတာကိုလွမ္းေတြ့လိုက္ရတာမို႔ ဖုန္းကိုအိတ္ထဲျပန္ထၫ့္ကာ သူ႔ဆီသြားဖို႔ျပင္လိုက္သည္။ကိုယ္ကပိုေတြ့ခ်င္ေနတာမို႔ သူကိုယ့္ဆီေရာက္လာမွာကိုေတာင္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့
"ဖူးငံု နင္မသက္သာဘူးလား နင့္ၾကၫ့္ရတာအားမရိွသလိုပဲ"
ျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့ သူ႔ပံုစံေၾကာင့္ပိုေတာင္ေမာသြားသလို...ဒီေကာင္မေလး မသက္သာေသးပဲနဲ႔ဘာလို႔မ်ားထြက္လာရတာလဲ
"သက္သာပါတယ္ "
"သက္သာတယ္သာေျပာတာ နင့္ၾကၫ့္ရတာလည္းျဖဴေဖ်ာ့ေနတာပဲ"
"အဲ့တာ ႏႈတ္ခမ္းနီမဆိုးရေသးလို႔ ခဏေစာင့္"
ဖူးငံုကသူ႔အိတ္ထဲကႏႈတ္ခမ္းနီဘူးထုတ္လိုက္တာမို႔ ကြၽန္မကအိတ္ထဲကဖုန္းကိုအျမန္ထုတ္ၿပီး သူ႔ေရ႔ွမွာေထာင္ထားေပးလိုက္သည္။
"ၿပီးၿပီ ဒီမွာၾကၫ့္..."
သူေျပာတာလည္းဟုတ္သလိုလို ႏႈတ္ခမ္းနီဆိုးလိုက္ေတာ့ သူ႔ပံုစံကေသြးေရာင္ျပန္လႊမ္းသြားသည္။
"စိုးက ေရာက္ေတာ့မယ္တဲ့"
"အင္း အင္း"
စိုးကိုေစာင့္ရမွာမတ္တပ္ႀကီးေစာင့္မေနခ်င္တာနဲ႔ ခုနကြၽန္မထိုင္ခဲ့တဲ့ခံုတန္းဆီပဲ ျပန္ေလ်ွာက္လာလိုက္ၾကသည္။
"ပြင့္ဖူးငံုကိုမေတြ့တာေတာင္ၾကာၿပီေနာ္"
ခံုမွာထိုင္ၿပီးဟိုဟိုဒီဒီေျပာေနတုန္း ျဖတ္သြားတဲ့ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကတကူးတကလာေမးသည္။သူ႔မ်က္ႏွာကိုမမွတ္မိေပမယ့္ ပံုစံၾကၫ့္ရတာေတာ့အေဆာင္ကေကာင္မေလးျဖစ္လိမ့္မည္...
"သူဟိုတစ္ပတ္ကအိမ္ျပန္သြားေသးတယ္ေနာ္ အဲ့ေနာက္ပိုင္း..."
