Wiz'nth University

CHAPTER 6

~~~

SIXTH CHANT: BACK TO ISEEB

~~~

(Samara's POV)

"Are you alright, Samara?" Nag-aalalang tanong ni Hannah saakin.

"She really was traumatized huh?" Sabi naman ni Zedrick as he smirk.

"M-mga... m-mangkukulam nga talaga kayo?" Nasabi ko habang nakatulala.

I mean hindi naman ako talaga naniwala sa mga pinag sasasabi nila ng 100 percent, pero sa tingin ko sapat nang patunay yung nasaksihan ko kanina.

Sino ba namng hindi mato-traumatized kung makikita mong galing kayo sa loob ng isang magarang mansiyon pero pagkalabas niyo bigla nalang yun naging isang sira-sirang bahay. Kung gano'n mahihirapan pala akong makaalis sa poder nila... baka pag hindi ko tinanggap yung offer nila baka kulamin nila ako at magsuka ako ng palaka.

(Imagination)

Ako: "Hindi po ako sasama sa grupo niyo...*suka ng palaka"

Sila: "*EVIL LAUGH Anong sinabi mo? Wala kang mapagpipilian *EVIL LAUGH"

Ako: *suka ng marami pang palaka

(End of imagination)

No no no no no!

Huhuhuhuhuhu!

"Huwag kang mag-alala Samara, we are not bad wizards. And I tell if you don't consider joining our team it's totally fine... though mahihirapan lang kaming humanap ng new member." Sabi ni Hannah, saka kunyaring nagpunas ng luha. "O kaya baka di na kami makapag-enrol, huhuhuhu."

Kinunsenya pa ako.

Nakita kong napailing si Zedrick sa ginawa niya.

"Just kidding, anuba!" Sabi niya saka ako marahang hinampas.

Alam niyo yung feeling na hindi ko sila kilala, but I felt close to them. Dahil ba sa mangkukulam din ako, kahit hindi ko pa inaacept yung fact nayun.

Parang bugso ng dugong mangkukulam ganon?

(Mental sigh)

Basta, I felt comfortable being around them. Naiisip ko tuloy na siguro I'm exactly where I'm supposed to be now.

Demi Lovato, you there?

"How's your wounds, doing?" Tanong ni Hannah saakin.

"Po?"

"There you go, again. Huwag ka nang maging masiyadong magalang, okay." Kinuha niya yung kaliwang kamay ko at itinaas yung mahabang manggas ng cloak na ipinasuot niya saakin kanina.

Marahan niyang tinanggal ang benda na nakabalot mula kamay hanggang sa siko ko. I felt local pain sa bisig ko, pero di na naman gano'n kalala.

"It looks fine, buti nalang at nakita ka namin agad kagabi." Sabi niya at muling ibinalot ang kamay ko. "Tomorrow, siguradong magaling lahat ng sugat mo." Sabi niya saka ngumiti.

Ngumiti din ako sa kaniya bilang sagot. "Hindi pa pala ako nakakapagpasalamat sa inyo. Maraming salamat."

Puro benda ang buo kong katawan, pero sa left arm nalang ako nakakadama ng kaunting sakit. Kung tama ang naaalala ko, doon ako talagang napuruhan ng ISEEB police nung gabing tumakas kami ni Alum. Hindi ako makapaniwalang, mabilis na gumaling ang mga sugat ko.