Evet artık büyüdüm...Kendi işimi kendim görüyorum.Kızan yok,yapma diyen yok..En güzelide 20 sene önce bıktım artık dediğim insanlar yok.Of anne,baba dediğim insanlar yok.Herkesin kendi evi,kendi derdi...
Bütün bunlar 20 sene önce benim en çok istediğim şeylerdi.Ama şimdi anlıyorum ki en güzel dönemlerimmiş o zamanlar.Hiç derdim,tasam yokmuş.Benim kötü sandığım,üzücü sandığım olaylar meğersem annem ve babam için gülüp geçilebilecek olaylarmış.Anladım...Geçte olsa anladım!
20 yıl önce her cuma anaanneme ve dedeme giderdim.Anaannem beni balkonda beklerdi.Biraz geç gitsem hemen arar "Nerde kaldın ya! Merak ettim"derdi.Her gidişimde dedem "Oooo dede gelmiş"derdi.Şimdi gidiyorum da sadece duvarlarda hatıralarım ve ben oluyorum o evde.Diyorum anane ben geldim cevap yok!! Dede hani öpücük diyorum...Yok!!! Hadi diyorum kalk parka gidicez daha,gelincede bilye oynuyacağız.Ama yok.Yok işte cevap bile yok.Kokusu,sesi,şevkati artık yok.Ama ben onsuz vakit geçiremezdim ki.Biraz ayrı kalsak özlerdim.Bensiz hiçbir yere gitmezdi o.Ama şimdi gittin be dedem.Hemde bensiz gittin!!!Ben burada sensiz,sizsiz kaldım..Hiç alışık olmadığım birşeydi bu dedem.Hiç alışık olmadığım birşey..Yine sessiz yine sizsiz kaldım...
O günler!!! hayatımın en güzel günleriymiş meğersem.Ama ben bunun kıymetini bilememişim.Pişmanım çok pişmanım...
H.Alkır
