wala ... bigo ako :(
pagkamulat ng mata ko :( hindi pa rin siya gising..
"Anak. Eldridge. Umuwi ka muna... kelangan mo magpahinga . kami na bahala kay Louise. " mommy ni Louise. :( bakas din namna ang takot sa mata niya.. Pugto din...
Ayokong umuwi... Ayoko >_____< I want to stay... ayokong iwan siya dito .. kasi... natatakot ako... natatakot akong... pag alis ko :(
mawala siya sakin...
mawala ang dahilan kung bakit ako masaya sakin :(
KASO.... i still have my life outside this four-cournered room... And. I can't fulfill my covenant if i will just stay here..
I stand up and fix myself..
Hinawakan ko ang kamay ni Louise. "Louise.. alis lang ako saglit ah?! babalik din ako... babalikan kita... I will come back as soon as I possibly can.." hinawakan ko ang mukha niya... "At sana, gising ka na ha?? sana, gising ka na... "
Humarap ako kila Tita.. "Tita tawagan niyo po ako ah pag may balita na.. "
***
I'm here sa church... nakaluhod... naiyak... nagdadasal... Nang biglang dumating si Clark..
"eldridge... " lumuhod din siya... wow. ngayon lang siya naging ganto sakin... =__= i've always wanted to be his friend..
Niyakap ko siya...
"Pare. Nahihirapan na ko TT__TT nasasaktan ako pag nakikita ko siyang ganun. :( hindi ako makahinga... hindi ko makayanan... "
hinahaplos niya yung likod ko.. :< "Pare... alam ko... alam ko... pero, kelangan mong kayanin di ba?? kelangan kang magpatuloy... ipagpatuloy mo buhay mo... God has better plan.. "
" I hope so.. " tumayo na kami at umupo sa may upuan... alangan naman sa table? ay sorry >_<
"Kamusta na si Gian?! " nagising siya agad a day after the accident ... yun ang huli kong nakinig.... it's been a month kasi mula nung aksidente... pero ansa ospital pa rin siya... One month... One dying month w/o Louise...
"She's blind. She can't see. Nagkakameron na siya ng emotional breakdown dahil sa nangyayare... Ano bang nangyayare sa mundo?! bakit kelangan tayo pa? !"
kahit anong gusto kong sisihin si Gian... Hindi ko magawa.... dahil si Louise nga nagawa pa siyang iligtas .. Ako pa?! bakit aksi ambait bait ni Louise ee?! atsaka, sa dinami dami ng tao sa mundo,, bakit kelangang siya pa?! pwede namang ako na lang...
"pare kung iniisip mong , ikaw na lang dapat... wag mo ng ituloy.. " Mind reader ba toh?!
=_______=++
"isipin mong, ganyan din mararamdaman ni LOuise... ganyan din ang mararamdaman niya... ganyan din yung sakit at alam kong hindi mo nanaisin yun... "
"tama ka .. tsk.. hindi ko na alam ang gagawin ko... "
"trust GOD... Trust only him... "
after nun.. umuwi na ko ng bahay
nag pack ako ng damit. para di ko na kelangan umuwi.. hindi kasi ako mapakali ee. hindi ko kayang andito lang ako at nag iisip kung anong kalagayan ni Louise... sakit sa puso... ansakit.
babalik na ko sa ospital.. babalik na ko kung nasan yung mahal ko....
Gee’s POV (3 weeks ago)
Nagising ako, pero wala akong makita.. I’m trying to close my eyes again then open it.. But I still see nothing.. I’m thinking that maybe I’m just dreaming or something.. Pero suddenly, nakakinig ako ng pag open ng door..
“Sino yan??” why does it sounds so reaL?
“Gian..” his voice is familiar.. “Clark ito,..” Teka???! Bakit ganun hindi ko siya makita??
“Nanaginip ba ako?! ”
“Anung ibig mong sabihin? Hindi ka nananaginip..”
“Bakit ganun??! Wala akong makita??! Bakit madilim? Bakit hindi kita makita??”
“Nabulag ka??! ” I’m sobbing na..
“Hindi.Hindi pwede…”
After ilang minutes ng pag-uusap namin tinawag niya yung doctor.. Ipinaliwanag sakin ng doctor ang nangyare.. May pumasok daw na piraso ng basag na salamin ng side mirror sa mata ko..
“I’m sorry Miss.. the only way for you to see again is to wait for an eye donor.. ”
Paano na ko ngayon??! Ano ng mangyayare sakin? Wala na akong makita. I am blind now.. Ayoko na namang ipaalam kila mommy baka madagdagan pa worries nila.. Pero MAHIRAP.. Napaisip ako?? Kasama ko si Louise naaksidente, nasaan na siya??
“Clark, nasaan si Louise??!” mahinahon ang boses ko. After ng lahat ng nangyare, wala na akong karapatang magalit sa kanya.. Niligtas nya ako sa mas grabe pa dapat na kapalaran ko.. Pero despite of my bitterness about her she still saved me from danger..
“She’s critical.. ” I can feel his sadness through his voice.. Louise is in critical condition because of me.. AGAIN.. In my destiny that is full of tragedy, Louise always there to come with me and save me, Or even take the tragedy.. “She’s in coma..”
“I am sorry.. I am sorry..” I was trying to find his hands but I can’t find it.. Atleast, to comfort him..
anong nangyare sakin? bakit ako humantong sa ganto??
I can't imagine that LOVE could give me so much pain. that LOVE could drive me insane... that LOVE could make me forget the ones i love... LOVE is not selfish but I TOOK IT IN A WRONG WAY..
Eldridge's POV
pagpasok ko sa pinto... tulog na sila tita sa couch... then I looked at Louise.
still hasn't change a thing.
I hold her hand... hinawakan ko yun na parang ayoko ng bitawan... kais pakiramdam ko pag bumitaw ako, mawawala siya... :(( at di ko kakayanin yun...
ilang minuto din ako ganun... ilang minutong nakatitig sa kanya... tumayo ako at gayak na pupuntang CR ng biglang...
Gumalaw ang daliri niya.. GUMALAW!!!! GUMALAW!!!!
ansaya saya ko... para akong nabuhayan...
agad akong lumapit sa kanya kaso biglang... tumingin ako sa machine na maraming guhit yung pataas baba.. basta di ko alam tawag dun...
ang alam ko lang...
Nakita kong TUMUWID yung guhit, at may tunog na bumalot sa loob ng kwarto si LOUISE..
TOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOT
TT___________________________TT
Tumakbo ako...
"DOCCC!!!!!!!!! "
nag eskandalo na ko dun... at wala akong pakialam...
"AMP! TULUNGAN NIYO KO!!!!!!!! KELANGAN KO NG DOCTOR!!!!!!!!!! PAG ME NANGYARE SA KANIYA DI KO kaYO MAPAPATAWAD!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! "
Then I saw a doctor... parehas kaming humahangos na tumakbo...
Louise please... HINDI PWEDE :(( Hindi ko kaya.. Huwag...
LORD, I'm begging :((
