Bölüm 4

49 1 0
                                    

"Bu cesarette nerden geliyor?" diye sordum öldürecekmişim gibi. "Beni dinle bahar.Sana herşeyi anlatacağım sonra git istersen ama ben yine peşinden geleceğim." Şu an sevinsemmi üzülsemmi bilemedim açıkçası."Dinlemek istemiyorum seni! hem ne anlatacaksın beni nasıl bırakıp gittiğini mi? Yoksa hiç aramayıpta beni nasıl mahçup ettiğini mi Can?!!  Dedim. içim acıyordu onu unutamamışım şimdi bunu daha iyi anlıyorum. "Ne desen haklısın ama belkide beni dinlesen hak vereceksin nereden biliyorsun ?" dedi. offf ne saçmalıyor bu onca şey yaşadım o yokken yalnız kaldım ağladım her gece ama onun ruhu duymadı.Bu yaşadıklarımı o kadar çabuk unutamam ben. sonra cevap verdim "Peki dinleyeceğim seni ama unutma senden iğreniyorum Can!!" Ne kadar iğreniyorum desemde bu mümkün olmuyor ama o öyle sansın banane.İğreniyorum kelimesi ağzımdan çıktığında suratında bir üzgün ifade oluştu ve gözlerini öne eğdi suçlu olduğunu kabul edermişçesine. "Evet hiçbirşey söylemedin gittim" diye başladı konuşmaya. "Ama inan sen bir an olsun aklımdan çıkmadın.Seni unutmam gerektiğini düşündüğüm anlar bile oldu ama yapamadım çünkü sen benim en değerlimsin bahar! Neden buradayım biliyormusun sırf senin için artık dayanamıyordum sensizliğe o kadar özledim ki seni asla anlatamam" kendimden emin bir şekilde lafını kestim "Ben seni unutmaya çalışmadım,direk hayatımdan atmaya çalıştım ama olmadı nedenini bende bilmiyorum keşke bilsem hemen senden kurtulurdum lanet pislikk!!!!! dedim. "Çok haklısın dedi bana ama gitmek zorundaydım."   "Neden " diye şaşkınca baktım suratına. "Çünküü... Bunalmıştım ailemden her gece gördüğüm kabuslardan ve onlardan kurtulmak istedim kimseye haber vermeden ilk uçakla londraya gittim." 

İki YabancıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin