Hoofdstuk 1.

26 0 0
                                    

Ik zag hem op me af lopen, zijn haar zat voor zijn ogen. Hij liep woest op me af. 'waarom, wat doe je toch met me?' schreeuwde hij. Gefrustreerd haalde hij een hand door zijn haren. Voorzichtig stond ik op, langzaam liep ik op hem af. Even keek hij verbaasd maar hij herstelde zich meteen en keek weer als zijn woeste zelf. Voorzichtig legde ik mijn hand op zijn wang en bracht ik mijn lippen naar de zijne. Ik was bang dat hij me niet terug zou zoenen maar me boos van zich af zou duwen. Inplaats van me van zich af te duwen legt hij zijn handen op mijn heupen en trekt me naar hem toe. Hij zoent me woest en intens terug. Ik ben verloren, wat doet hij toch me? Opeens voel ik een scherpe pijn in mijn borst. Verbaasd kijk ik van het mes dat in mijn borst gestoken zit naar zijn kwadaardige grijns. 'waarom?'is het enige wat ik kan fluisteren. 'Ik heb je gewaarschuwd' is het enige wat hij zegt voordat hij het mes langs mijn keel haald.

Zwetend en schreeuwend word ik wakker. Wat was dat voor een nachtmerrie en wie was die beeldschone jongen? Zonder dat ik het wil springen de tranen in mijn ogen. Het leek allemaal zo echt. gefrustreerd stap ik uit bed. Shit ! het is al kwart voor acht! En dan te bedenken dat het ook nog is mijn eerste schooldag is op een nieuwe school. Konden mama en papa me maar zien... Nee! Ik mag niet aan ze denken, ik kan het niet. Het doet zoveel pijn. Snel sprint ik naar de douche. 

Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Lang bruin golvend haar, grote groene ogen en volle lippen. Ik doe wat lipgloss op en rij snel naar mijn school. Kom op Rose, je kunt dit. Als ik in mijn achterspiegel kijk zie ik de woeste ogen van de jonge uit mijn droom. Huh, natuurlijk niet. Koffie, dat is wat ik nodig heb.

BrokenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu