Kal Veya Git

𝔅𝔦𝔯

𝔅𝔦𝔯

Gözlerim dolmuştu, kendime gelmem lazımdı ama gelemiyordum, olmuyordu işte. Bu evde gittmek istiyordum, ama bir şeyler engelliyordu beni. Gözlerimi kapatım, ve o sırada gözümden bir damla göz yaşı düştü yanaklarıma, hemen sildim, ağlamak yoktu ağlamayacaktım.

Hemen bavulumu alıp kapıyı açtım, kapıyı tekrar kapatı son kez baktım, apartmana. Çocukluğum geçmişti burada, burada büyümüştüm ben.

Daha fazla oyalanmak istemiyordum, sonra babam gelirse kötü olacaktı, beni böyle görürse her zamankinden daha fazla şiddet görecektim. Sonumun annem gibi olmasını istemiyordum, annem gibi bu dünyadan gittmek istemiyordum.

Apartmanın merdivenlerinden aşağıya indim, ve apartman kapısını açıp dışarıya çıkttım. Hızlı adımlarla yürümeye başladım, bir taksi gördüğüm de elimi havaya kaldırdım. Ve taksi durdu, taksi durduğun da bir ses duydum.

"Hey dur!" Buda kimdi? Veya kime diyordu. Bana dememiştir diye onu dinlemedim, tam biniyordum ki bir daha bağırdı,

"Dur bir dakika!" Dedi, durdum arkamı döndüm. Karşım da otuz altılı yaşlarında bir kadın gördüm, benim gibi sarı saçları vardı, siyah gözleri verdı, kadını daha fazla incelemek istemedim.

"Buyrun bana mı dediniz?" Diye sorumu yönelttim. Sesim kısılmıştı, bu normal di çünkü her şiddet gördüğüm de çığlık çığlığa bağırıyordum.

"Evet, bu saate dışarıda ne işin var? Hem yüzüne ne oldu?" Diye sorduğun da beni düşünen birilerinin olduğu beni çok mutlu ettmişti, ailem merak ettmezken beni, yoldan geçen bir kadın merak ettmişti beni...

"Şey... Ben havalimanına gidiyorum. Yüzümdekileride geçen sefer ayağım kaymıştı yere düştüm. Ve çizikler oluştu." Deyiverdim

"Her kadının yalanı budur biliyor musun? Sende bir kadınsın, ve şiddet görümüşsün. Sesin de kısılmış gel benim arabamla bırakayım seni havalimanına." Dediğin de şaşırmıştım. Nereden anlamıştı? Peki ben onunla gidecek miydim? Hayır tabiki de onu tanımıyordum bile.

"Şey ben daha sizi tanımıyorum bile. Bu teklifiniz için teşekkürler." Dedim, tam gidiyordum ki kolumdan tuttu.

"O zaman bende taksiye bineyim, sonuçta bir kadınsın ve teksin... Başına bir iş geleblir." Dediğin de beni gerçekten düşündüğünü anladım. Böyle insanlar var mıydı dünyada?

"Teşekkürler." Dedim, ve bavulumu taksinin bagajına koyduk. ikimizde taksinin arka koltuğuna oturduk.

***

Hava limanına gelmiştik. Kadına teşekkür edip bavulumu da alıp koşarak bir bilet aldım. 15 dakika sonra uçağım kalkıyordu.

---

Yeni kitapımız hayırlı uğurlu olsun.

Umarım beğenirsiniz.

O kadın iyi bir kadındı yani kötü falan değil

Neyse kısa oldu kb

Ben kaçar.

Bys

Medya/Kitap kapağı