1 meter distance

Chapter 3

Simula non naging malapit na talaga kaming dalwa, nagkaroon na ng estado ang aming mga di maintidihang nararamdaman.

Niligawan nya ko ng mga ilang buwan lang siguro mga 5 months. At agad ko din naman syang sinagot  ewan ko ba kung tama pero bahala na kasi sya ang una at gusto kong sya ang maging huli.

Napaka chill lang namin sa isat isa.

Walang toxic....

Ineenjoy lang namin yung bawat moments namin ewan ko ba ang weird nya sya kasi ang may gusto na bawat segundo daw wag namin dayangin.

"Val' tawag nya.

Ah val bakit? Sorry ha nag ayos lang ako ng higaan ang gulo na kasi ehhh hahaha. Nakita ko namang napangiti sya bago akoy niyakap.

I love you! Sabi nya. 'I love you too val' sagot ko.

Bumibisita sya sa bahay inaalagaan ako pag may sakit ako. Ipinamamalengke at ipinagluluto ako pag wala ang brother ko.

Umabot kami ng 1 year ang 8 months na ganon yung set up. Sobrang sarap sa pakiramdam na pareho kaming masaya sa isat isa.

All those promises na binitawan naming dalwa para kaming nagiging matibay. Walang sumusuko, ang nagiging malalang away lang namin kapag masyado akong nagpapagutom at nagpapakapagod.

Masaya lang yung relasyon namin bihirang mga away, pakiramdam ko nga ang lusog ng relasyon namin. Lagi syang nasa bahay tapos minsan nandon naman ako sa kanila.

Maaga akong nagising ngayon kasi birthday ko im 19 august 5 ngayon. Alam kong hindi buo ang pamilya namin pero masaya pa din naman ako sa kung anong meron sakin ngayon at masaya ako sa mga tao sa paligid ko.

Hanggang tumawag si Anton. Akala ko babatiin nya ko napasimangot pa nga ko kasi akala ko si Harris ehhh.

"Hello, Keira? Naririnig mo ba ko? Kinakabahan nyang tugon sa kabilang linya.

"Oo naman! Bakit ano ba sasabihin mo?" Sagot ko.

"Keira ano kasi ehh." Sa point na yun bigla kong kinabahan. Ewan parang sasabog dibdib ko sa sobrang kaba. " Si Harris sinugod ngayon lang sa hospital!" Sa sinabi nyang yun agad akong napaupo sa higaan.

Hindi ko namamalayan na kusa nalang pala kong gumalaw at nagtatatakbo papuntang labas.

Pumara ako ng isang tricycle na napadaan. Ewan ko ba san ako papunta ngayon di ko naman alam yung hospital kasi nanginginig na ko sa sobrang kaba.

Pinilit kong magrelax pero hayst ewan. Nung makarating naman kami sa isang hospital bumaba nalang ako. Sakto nakita ko si Anton na nagmamadali palabas. Susunduin nya yata ako.

Napatakbo na ko at napayakap sa kanya. Dun ko na naibuhos lahat ng luha ko.

Pumasok na kami sa loob nakita ko sya don na nanghihina na talaga.  " Happy birthday val, so-sorry e-eto pa regalo k-ko s-sayo", hehe nakangiti nyang sabi na lalong nakapag pabuhos ng lahat ng nararamdaman ko.

" val ano ba lumaban ka!, Bat ba di mo sinabi sakin val ha ang daya mo!. Iyak ko habang nakayakap sa kanya.

"Sorry val ayokong mag alala ka" nakangiti nya pa ding sabi.

Napaiyak nalang ako ng mahigpit kay Harris.

"Please Harris wag mo kong iwan, mahal na mahal kita val please!" Pagmamakaawa ko.

" ingatan mo lagi sarili mo ha, kumain ka sa tamang oras" sa pagkakataong yun nanginig na lalo mga tuhod ko. " wag laging magpapagod, mahal na mahal din kita v-val" bigla nalang syang nagisay hindi ko alam bigla nalang nagpasukan yung mga nurse at doctor.

Pinalabas kami at eto hindi maawat yung luha ko habang nakaupo sa gilid ng pinto ng kwarto nya.

"Time death 8:35" anunsyo ng doktor na nwkapag pahinto ng puso ko.

--------------------

At ngayon ilang araw na din akong nakakulong sa kwarto. Heart failure pala ang kinamatay nya at brain tumor.

------------------------
At ngayon isang taon na din mula ng mawala sya sakin, nawala lahat sakin. Nawala na yung saya. Haha iniisip ko nga na napakamalas ko naman ako pa talaga. Gusto ko lang maging masaya pero hindi ko na kaya.

August 5 ngayon it was my 20th birthday ang also his death anniversary.