Hayellerdeki hayat olmayinca

Bölüm 2 ( Başlıyor.. )

Uzun yolculuk sonrasi eve gelmiştik. Bavulu yetlestirirken aklima birden dogum günümün yaklaştığı geldi.. O anki düşüncemle hızlıca kiyafetlerimi yerlestirdm.

Takvimmm ! Tabi ya günlerden habersiz tatili yaşıyordum. Kim bilir kac gun kalmıştı ?

Heyecanima sürekli yenik düşup.. kosturup bi takvim aldim elime...

Amann tanrim ! 4 gün sadece 4 gün müydü ? Delirecektim napicaktim ki. Ne hazirlaya bilirdim . Annem zaten yorgun hic yardım etmez..

Ufff...

Begüm :

-tamam. Simdi bi düşünelim. Hayir düşünme eline bir kagit al önce. Tamam, aldim. Evet şimdi düşün ! Kim gelicek ? En yakin arkadaslarim nimet ve nilay . Nimet kesin gelmeliydi,  ama nilayi salla zaten gıcık bir kiz. Her soledigime bir laf sokusturuyor. Nese. Tamam. Evet. Simdi ne yapicam . Telefon ! Evet. Onları aramaliydim ve davet etmeliydim..

Tanrım napiyordum ben. Sabah dinlediğim müziğin sesini fazla kaçırdım sanirim beynimde surekli gelgit yaşanıyor. Yada ahh ! Evet,  kesin sabah kahvaltisinda yediklerimden zehirlenmis kafayı ucurmustum.

Telefonu kaptigim gibi ilk önce nilay'ı aradım. Bir kaç kere çaldıktan sonra telefon açıldı..

Begüm :

- selam,  tatlim nasılsın? 

Nilay :

- iyim,  Bergamada ablamlarla tatildedeyim.

    Şok olmuştum. Ne kadar az da olsa gelmesini istemiyormus gibi olsamda aslinda onunda gelmesini çok istiyordum.

Begüm :

- Hmmm.. peki iyi eglenceler tatlim. Bende doğum günü-

   Lafimi keserek atladi.

- Aaa evet,  eveett. Bende gelmek cok isterdim ama üzgünüm..

        Umursamadigini ve onunda gelmek istemidigini biliyordum. Ben onun Doğum gününe gitmiştim. Haksızlıktı bu.. tamamiyla bencillik  ve görgüsüzlüktü.

Bu düşüncelerimi bi kenara bırakıp. Kadim dostum Nimet'i  aradım. Tahmin ettiğim gibi anında açtı.

  Nimet :

- Ooo... kimler aramisss kimlerr

     Konusmasindan tatile kapilip uzun süre aramadigim icin dargın olduğunu anladim. Birazda mahçup duruma düşmüştüm. Çünkü menfaatci gibi gozukecektim onun gözünde. Kafamda bu düşünceler dolanirken cevap verdim.

- ya biliyorum.. biliyorummm..

Tamam özür dilerim. Uff evet döndük tabiki. Yani biraz üzgünüm. Hayir.. seni bende çok özledim.  Ahh.. yapma lütfeenn..peki tamam.. iyiyiz dimi şimdi.. ovv süper sevindim..

     Uzun konusmadan sonra onun benim bir şey solemek için kivrandigimi anlamasiyla birden konu değişti.

- Ne söyleyeceksin?

 

   Şaşırmış.. telefonda bi süre kala kalmıştım. Ama hızlı bir sekilde toparlanip sorumuda bi çırpıda agzimda geveleyerek söyledim.

- Biliyorsun.. doğum günüm var ve gelmeni cok istiyorumm.

  Geveledigimi anlamıştım ama ondan güzel bir cevap bekliyordum çünkü o beni kırmazdı.

- Amma unutkan oldum bende bu aralar. Sana söylememiş miydim?  Biz anneanneme gittik ve bi sure burada kalıcaz...

- Ne yani gelemicek misin nimet?.

  Sitemli ve üzgün konusmalardan sonra telefon kapanmıştı. Hem çaresiz hemde yalniz kala kalmıştım.  Doğum günümde yanliz mi olacaktım?  Rezalet!..

Ertesi gun küçük kardeslerimin gürültüleriyle gözlerimi actim. Yatakta dogrulup lanet dogum günü partisini aklımdan sildim. Ve o onda ders calisma temposuna girip 8. Sınıf için kendimi hazırlayacaktım. Kahvaltimi yaptigim gibi basladim.. hic ara vermeden...yanlız...yardımsız..ders çalışma cabalarina girmiştim..

Günler birbirlerini kovalarken okul yaklaşıyordu ve ilk defa yazın bitmesine seviniyor okulumu istiyordum. Okula bir gün kala kendimi hazirladm herseyim tamamdi tek istemedigim sey okul kiyafeti giymemdi. Tüm güzelliğimi bozuyordu. Herkesin ayni seyi giymesi iğrenç ötesiydi benim gözümde... Saatimi kurdum. Annemin hadi artik yatin sabah kalmicaksin kelimesiyle uyumasamda 9: 30 'da yataktaydim.

Ikinci bölümün  sonuna geldim biraz kısa oluyor ama kusura bakmayın... yorumlarinizi ve isteklerinizi bekliyorum.. umarim diger bölümleri keyifle okumaya devam dersiniz :))) ♥