HIRSIZ

HIRSIZ - TANITIM

...

"Şimdi, hık, kapıyı aşş yani aç!" dediğinde neye uğradığımı şaşırır bir vaziyette bir kapıya, bir önümdeki sarhoş adama birde, titreyen ellerime bakıyordum. Hey bakmayın bana öyle! Hakkımı vermeniz gerekir ki bu benim ilk hırsızlık deneyimim. Ah çok heyecanlıyım!

Tamam kapıyı açayım açmasına ama elimde ne anahtar vardı nede filmvari bir şekilde bir tel tokam... Ne!? Kız olmam saçımda her zaman bir tel toka olacak anlamına gelmez değil mi? Değil dimi? Tamam.

Ey yumurtaya can veren Allahım, banada beynimin tilki misali çalışan lobuna yetecek kadar oksijen ver ne olur?! Acaba bende ona hafif lakayık hafif sallanarak, eh hafifte sarhoş gibi konuşsam benim ultura düzeyde bir salak olduğuma karar verip beni, "Yürü git kaybol! Senden hırsız mırsız olmaz. Hatta evet evet senden mırsız bile olmaz. Bak mırsız diyorum!" diyerekten salıverir mi? Mırsız ne be? Hayaller alemimde bile gerizekalıyım. 

Çok bekletmiş olacağım ki bana, "Hey, ne bakıyorsun boş boş, açsana kapıyı!" deyip birde üzerine enseme büyük bir şaplak indirdiğinde titremiş ve kendime gelmiştim. Sarhoş musun oğlum ne vuruyorsun ya! Sarhoştu tabi salak!

"Hah kolaydı! Anahtarım mı var da kapıyı açayım be adam! Hayır madem hırsızlık yapacaksın hazırlıklı falan gelsene. Hiç mi böyle kötü adamlı filmler izlemedin sen? Hem neydi onun adı ya. May... Mayıs mıydı? Maymunluk muydu yoksa? Hah tamam dur doğru evet! Maymuncuk'un yok mu senin?" dediğimde, -yalan- demediğimde içimden konuştuğumu farketmiştim. Eh yememişti tabiki. Annecim çok tırsıyorum ya!

"Şey ben nasıl açacağımı bilmiyorum."

"Çekiş keşara hık! Ben hallederim." dediğimde çoktan önüme geçmiş ve kapıyı açmaya çalışmaya başlamıştı. Çok geçmemişti ki, "Halledemiyor muşşumm! Ahaha!" diyerek gülmüş ve kapıya yaslanmıştı. 

Şimdi ne yaptığımız hakkında bir fikrim yoktu. O bana yarım ağız gülerek bakıyor bende ona bir kobay faresine bakarmış gibi bakıyordum. Şirifriz icibi ni dişiniyirdi?! Ehehe şey ben bazen aklım beynimden fazla çalıştığı zaman böyle konuşurumda. Takmayın o yüzden beni ehe.

"Al şu anahtarı." diyerek mucizevi bir şekilde düzgün ve hıklamadan bir cümle kurduğunda o anahtarı nereden bulduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Neden burada olduğum hakkında da bir fikrim yoktu ama azıcık kaşınmış olabilirdim belki. Azıcık. 

Anahtarı alıp kapıya yöneldiğimde hiç düşünmemiş ve kapıyı açmıştım. Belki de bu kapı birçok şeyi açmıştı benim için. Çok başka bir Ayşim'e açmıştı belki. Çok başka bir dünyaya açmıştım belki bu kapıyı. Belki de yeni bir umuda açmıştım bu kapıyı... 

Ne başka Ayşim'i? Ne başka dünyası? Ne yeni bir umudu? Basbaya büyük bir suça açmıştın bu kapıyı girizikili Ayşim!

Peki ben bu büyük suçu işlemeye nasıl mı itilmiştim? Ah tabiki de herşey ben ve olmayan cesaretim yüzündendi!