တစ္ပတ္ခန႔္ၾကာေသာ္ ....
"ေဒါက္ ေဒါက္ ေဒါက္"
YiBo အလုပ္သြားခါနီးမွၾကားလိုက္ရတဲ့အခန္းတံခါးေခါက္သံက Xiao Zhan ေခါက္လိုက္တဲ့ အသံဆိုတာ သူတန္းသိေလသည္။
"ကေလး ၀င္ခဲ့ေလ ..."
မွန္ေရ႔ွမွာ Necktie အခ်ည္မျပတ္ေျပာလိုက္တဲ့ YiBo ေၾကာင့္ေကာင္ငယ္ေလးလည္းအခန္းထဲ၀င္လာလိုက္သည္။
ကုတင္ေပၚတင္ထားတဲ့ အျပင္၀တ္ ကုတ္အက်ႌကို Xiao Zhan က ယူလိုက္ၿပီး မွန္ေရ႔ွမွာ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ YiBo နံေဘးကပ္သြားလိုက္သည္။
ကုတ္အက်ႌအား သူ၀တ္ေပးမၫ့္ ဟန္ျပလိုက္ေတာ့ YiBo လည္းအလိုက္သင့္ ၀တ္လိုက္သည္။
ေကာင္ငယ္ေလးကတစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနဟန္ႏွင့္ေခါင္းေလးငံု႔ရင္းၾကယ္သီးကိုတပ္ေပးေနေတာ့
"ကို႔ကိုေျပာစရာရိွလို႔လား ..."
ေခါင္းေလးကိုခပ္ဖြဖြပုတ္ကာေမးလိုက္သည္။
ေကာင္ငယ္ေလးလည္းေခါင္းငံု႔ေနရာမွာေမာ္လာကာ
"အြန္း ကိုကိုေနေကာင္းရင္ ဓားကဒဏ္ရာကဘယ္လိုရလဲဆိုတာေျပာျပမယ္ဆို"
ဟု မ်က္လံုးေလးအဝိုင္းသားႏွင့္ေမးရွာသည္။
"အ ဟုတ္သားပဲ ..."
ေကာင္ငယ္ေလးရဲ့ ပခံုးအေပၚလက္တင္ကာဆိုလိုက္သည္။
"ေျပာရမွာကအရွည္ႀကီးပဲ ...
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ကိုကအလုပ္သြားရဦးမယ္"
"ခြင့္ယူလိုက္ေလ ..."
"ေဟာ ဒီကေလး ..."
"လာပါ ကိုကိုကလဲ ..."
YiBo လက္ကိုဆြဲကာကုတင္ေပၚတြင္သူႏွင့္အတူထိုင္ရန္ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေလသည္။
"ကဲပါဟုတ္ပါၿပီ ..."
YiBo နံေဘးတြင္က်ံဳ႔က်ံဳ႔ေလးထိုင္ေနသၫ့္ Xiao Zhan က မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္။
သူ႔ၾကၫ့္ရပံု သိခ်င္ေဇာတအားမ်ားေနေလသည္။
"ဒီလို ...အဲေန့က ကေလးကို႔ကိုစိတ္ဆိုးေနတယ္"
YiBo လည္းျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမ်ွအေၾကာင္းအရာကိုေသေသခ်ာခ်ာရွင္းျပလိုက္ေတာ့သည္။
