Egenin Kumsalı

BÖLÜM 1 MERHABA KENDİM

Merhaba ben kumsal. Kendini denizin kıyılarına savurmuş kumsal. Kendini her dalgada dibe batmış ama her batışında daha da güçlenmiş kumsal. Her canım acıdığında her yıkılışımda hayatıma bir kez daha teşekkür ediyorum çünkü bu acılar olmasaydı ne mutluluğu öğrenirdim ne de güçlü olmayı. İnsanlar genelde bi hatayı bir sefer yaparlar çünkü o hatayı bi daha yapmak onlara göre aptallıktır ama ben böyle olduğunu düşünmüyorum çünkü eğer bi hatayı yaptıysam 100 kere daha aynısını yaparım ama hala akıllanmam çünkü insanlar hata yaptıkça bir şeyleri anlarlar bazı şeyleri öğrenirler hayata tutunmayı tekrar öğrenirler.



(ŞİMDİ)

Sabah gözlerimi annemin sesiyle yataktan sıçrayarak açtım mutfaktan "hadi kızım sofra hazır ne zaman geliceksin?" demesiyle açtım. Rüyamda kabus görmüştüm biraz ürkütcüydu. Anneme odamdan "tamam annee geliyorum" diye bağırdım. kendi kendime "sabah sabah uyanmaktan nefret ediyorum" diye mırıldandım. Günlerden pazartesiydi ve okula gitmem lazımda ama geç kalmıştım hemen ağzıma 2  tane peynir zeytin attıktan sonra hemen odama geçip mavi bir kot pantolon üstünede bej renginde bir hırka geçirip odamdan çıktım. okul evimize yakında 5 dakikada okula vardım ve bahçede gözlerim arkadaşlarımı aradı. ilk önce kimseyi görmedim sınıfa doğru yürümeye başladım sınıflarımız değiştiği için gözüm 11/D sınıfını arıyodu ve sınıfa giricekken arkamdan tanıdık bi ses geldi. Bu egenin sesiydi bana "kızım nerdesin 2 saattir seni arıyoruz" dedi "bende sizi arıyodum sizi göremiyince sınıfa geçmeye karar verdim" "tamam hadi gel  bahçedeyiz arda ile mertle seni bekliyoruz"  dedi ve bahçeye doğru yürüdük. bahçeye girer girmez arda "vay vay gözlerim kimleri görüyor" diye bağırdı bende "dünyanın en güzel manzarasını görüyorsun tabiki" dedim ordan mert ise bana "egoda tavan" diyerek güldü bende hafiften belli belirsiz güldüm. o sırada zil çaldı ve sınıflara girdik. biz yine arka sıralara oturduk en arkada benle arda bi önümüzde ege ile mert oturuyodu . hoca sınıfa girdi yoklamaları aldı ve sonra kapı tıklandı edebiyat hocamız "içeri girebilirsiniz" dedi sonra nöbetci öğrenci sınıfa girdi ve "merhaba hocam beni okulun tiyatro klübü gönderdi bütün öğrencileri konferans salonuna çağırıyorlar" dedi edibat hocamız ise "neden çağırıyolar ne oldu dedi nöbetci öğrenci ise " bana da çok birşey söylemediler ama galiba romeo ve juliet gibi birşeyler" dedi hoca da "tamam geliyoruz hadi çocuklar sesizce konferans salonuna geçin" dedi ve ordan ege bize doğru "oh be bu romeo juliet işi yüzünden ders de kaynamış oldu "dedi  bizde sesizce güldük ve konferans solanuna doğru ilerledik. konferans salonuna geldiğimizde ön sıralara oturduk ve müdürümüz konuşmaya başladı "evet çocuklar biraz sesiz olalım ve dikkatle dinleyelim. evet sesiz olduğumuza göre sizi buraya neden çağırdığımı anlatıyorum. evet çocuklar sizler geçen dönem çok yoruldunuz bizde şöyle bir karar aldık 4 tane 2 kız 2 erkek seçicez ve sorular sorucaz bu sorularda en çok puanı ve ya alkışı alan okulun romeo ve julieti olucak"  son bir kez daha " hazır mısınız?" dedi adam. herkes bıkkın seslerle hazır olduğunu mırıldanırken gözlerimi devirdim. Yarışmaya katılcak değildim tabiki de, egenin ve mert ile ardanında katılcağını düşünmüyordum."il sorumuz geliyor...evet, bir insana aşık olduğunuzu nasıl anlarsnınız ?" kimseden çıt çıkmıyordu. egenin başını hafifçe bana çevidiğini gördüm.  başımı ona çevirdiğimde durgun ve düşünceli bir EGE  AYDIN la karşılaştım. "hadi," diye fısıldadı "cevap ver yürüyen dugusallık" gözlerimi devirdim. "senin gibi duygusuz birirnin yanında otururken cevap verip sana nasıl duygusal olunurmuş öğretirdim ama havamda değilim yürüyen duvar!" Hafifçe gözlerini kıstı dalga geçer gibi bakarken. " ben duygusuz muyum?" dedi alaycı bi tavırla "evet duygusuzsun!" dedim uzun uzun yemyeşil gözlerine bakrken. kaşları havaya kalkınca konuşmaya devam ettim. "bu salonda herkesden bir romeo çıkar ama senden çıkmaz.." Ege yüzüme uzun uzun baktı ve birden elini havaya kaldırdı!. şok olmuştum.