Karanlık Gölge

Günlerden Bir Gün

 Her zaman ki gibi bir gün. Yaz tatilide bitti.Yarın okullar başlayacak. 17 yaşındayım ve hala okuldan nefret ediyorum. Bazen kendi kendime düşünüyorum da "çok mu karamsarım?" cevabını bilmediğim sorulardan birtaneside bu. Belki gerçekten karamsarım, belkide sadece bir kuruntu.

   Evet her konu üzerinde fazla düşünüyorum, herşeyin altında bir art niyet, bir neden varmış gibi geliyor. İnsanlara bir türlü güvenemiyorum. Gerçi kimsenin kimseye güvenebileceği bir devirde değiliz. 

 13 yaşımdayken annem artık tek başına idare edemediğini ve artık dedemin yanında kalacağımızı söylemişti. O zamanlar bu habere sevindiğimi hatırlıyorum. Evde bir erkek olacaktı, geceleri korkmayacaktım. 15 yaşıma geldiğimde anladım başkalarına muhtaçmışız gibi yaşadığımızı. Oysa ben 7 yaşımdayken annem benim omuzlarımda ağlardı. O zaman omu anne benmi anneyim anlayamazdım. Ben daha şu zamana kadar babamın gidişine bir kele bile düzgünce ağlamamışken nerden çıktı başkasına muhtaç olduğumuz? 8 yaşında karakter sahibi olmuştum. 10 yaşımda kimseye ihtiyaç duymamıştım. Daha 6 yaşımda okula ilk adımlarımı attığımda kimseden saçlarımı öpüp koklamasını beklememiştim. Belki babam yoktu, ama her arkamı döndüğümde annem arkamdaydı.

 Evet babam yoktu. Onu özlemiyorum desem yalan olur. Gerçi kızlar babasını neden özler bilmiyorum. Neden ilk aşkları babaları olur, neden yere düştüklerinde baba diye ağlarlar? gene cevaplayamadığım sorulardan sadece bir kaçı.

 Babam neden gitti bilmiyorum...

 Annemin adı "Melek". Gerçektende melek yüzlü bir insan, bir gülüşü içinizi ısıtacak kadar sıcak. İnsanların isimleri kendilerini yansıtırmış. Benim adımda "Gece" olduğundan mı bu kadar karanlığım bilmem.

 Annem adımı koyarken onun için bir anlam ifade etmiyormuş ama ileride çok büyük anlamlar taşıyacağını bildiği için koymuş. Evet adım Gece. Değişik bir insanım, karanlıklarla doluyum ve bir ışığım yok. Hiç bir zaman ışığa sahip olmadım. Gelişi güzel yürüdüm, önüme çıkan engelleri görmedim belki ama engellere boyunda eğmedim.

 Ay ışığı olmadan yıldızlar olmadan gecenin bir anlamı olur mu hiç? 

 Ay' ımı küçük yaşta kaybetmişim. Doğru yıldızlarıda bulamıyorum. Gün ağardığında ise her insanın arkasında bıraktığı karanlık bir gölgeyim. Güneş ne tarafta olursa ben hep onun tersi yönündeydim.

 Boşluktayım ve dışarı çıkmaya korkuyorum.