AyRaz

TELEFON KARIŞTIRMA

AYŞE

"Nerede kaldın ayşe? İki saatten beri seni bekliyorum!"

Mert bekletilmekten nefret ederdi. Beni de annem arayınca mecburen restoranın arka bahçesine gidip annemle konuştum ama annem bana o kadar soru sordu ki hangisini cevap vereceğimi düşünürken zaman baya geçmişti.

"Aşkım biliyorsun annemi. Konuşmayı çok seviyor. Bende seni bir an unutup konuşmaya daldım."

Evet annemle konuştum ama çok fazla konuşmadım. Bu kadar geç kalmamın sebebi aslında poyrazla karşılaşmış olmamdı. Ama bunu nişanlıma anlatmayacaktım. Çünkü mert aşırı kıskanç birisiydi. Eniştemle bile beni kıskanıyordu, o yüzden böyle şeyleri ona anlatmıyordum.

"Beni unutmak mı? Sinirlendim şuan!"

Aslında gerçekten unutmuştum. Poyrazla karşılaştığıma o kadar şaşırıp konuşmaya dalınca mert aklımdan çıktı. Sonradan aklıma gelince hemen poyrazla vedalaşıp merte bir şey belli etmeden arabaya binmiştim.

"Aman mert sende!"

"Ne bende!?"

"Tamam boşver. Özür dilerim seni beklettiğim için ve unuttuğum için."

Mert cevap verecekken konuşmasına izin vermeyip 'gitsek iyi olacak çünkü saat baya gecikti, annem de telaşlanır şimdi.' Dedim ve mertte kafasını sallayarak arabayı sürdü.

Yol boyunca hiç konuşmadık. Çünkü merte kırılmıştım. Her seferinde aynı şeyleri yapıyordu, en ufak hatam da bana kızıyordu. Yani 2 dakika araba da fazla bekledi diye bana kızmasına ya da beni kırmasına gerek var mıydı? Bence yoktu. Keşke sadece kırıldığım ya da sinir olduğum şeyler bunlar olsa... Beni hep kıskanıyordu! Evet bu bazen hoşuma gidiyordu çünkü sevdiğin birisinin seni başkalarıyla görüp kıskanması bana göre çok güzeldi. Ama bu kıskançlık mertte aşırılığa kaçıyordu.

Mertten izinsiz dışarıya bile çıkamıyordum o derece beni kıskanıyordu ama onu seviyordum. Ondan vazgeçemiyordum. Gülü seven dikenine katlanır misali bende onu seviyordum ve bu tarz huylarına alışmaya çalışıyordum.

1 SAAT SONRA

"Ayşe kızım geldin mi?" 

"Evet anne geldim." 

Annem sesimi duyar duymaz yanıma geldi bende kapıyı kilitleyip oturma odasına geçtim.

"Babam uyudu mu?"

"Ohoo o ne zamandan uyudu bende seni bekliyordum. Hadi anlat neler oldu?"

"Anne biraz yorgunum yarın anlatsam olmaz mı?" 

"Kızım ablanla enişten onları aramanı bekliyor."

"Neden aramamı bekliyorlar?"

"Benle sen konuştuktan sonra bende ablanı aradım mertin sana evlilik teklifi ettiğini ablana söyledim o da, geldiği zaman beni arasın dedi."

"Ya anne of ya! Valla ablamı aramaya hiç halim yok." 

"Kızım ara işte ne olacak sanki?" 

"Söz yarın anlatırım, ablamlar bize gelirler bende anlatırım hem yiğenlerimi de çok özledim." 

"Kızım daha dün gördün yiğenlerini!"

"Anne sonuçta onlar benim yiğenim her zaman özlüyorum onları." 

O sırada annem masanın üzerine bıraktığım telefonumu ablamları aramak için eline aldı.

"Ah be kızım ne zaman senin telefonunu elime alsam kapalı oluyor."