...Tatlı Belam...

Bölüm 1 : ONU TANIYINCA

Ben sosyal bir kız değildim . Kalabalık ortamlar da bunalan bir kızım . Herkes ile anlaşamayan bir kızım .

Annem ve babam beni bu yüzden beni okula göndermek istediler , yani anaokuluna . Ama ben kendimi tanıyordum . Yine her zaman ki gibi çekingenlik yapıp yanlız kalacaktım . Bundan da pek hoşlanmam ama bu huyumu da yenemiyorum nedense .

Okulun ilk günü annem ile babam beni o bir sürü çocuğun olduğu ortamda bıraktılar .

Üzüldüm doğrusu ama onlarda iyiliğimi düşünüyorlardı yaaa ....

Neyse ben herkes oyun oynarken bir kenara çekilmiş oturuyordum . Öğretmenlerim ikna etmeye çalıştılar . '' Sen de gel oyna bak ne güzel bür sürü arkadaşlar var tek kalma oralarda . '' diyorlar .

Anne merak ediyorum beni anlayan var mı ? Derken kendi kendime bir çocuk geldi yanıma . O da benim gibi oturdu bir kenara . Ben de anladım o da benim gibi çekingendi . Sonra o çocuk bana yaklaştı ve '' Merhaba kenarda oturan kız . '' dedi .

Ben de '' Merhaba benim gibi kenarda oturan çocuk . '' dedim .

Sonra ikimiz güldük . Bana baktı ve ,

- Adın ne ?

- Buse , senin adın ne ?

- Çınar .

Beni o gün azda olsa tek güldüren kişiydi o , bir arkadaşım oldu sanırım ...

O gün ben hep Çınar ile oynadım peşinde kuryuk gibi . O da benimle oynadı hep ama nedense onu çok sevmiştim . İlk arkadaşımdı o ...

Okul bitmişti servislerle eve gidiyorduk Çınar benim yanıma oturdu .

Onunla konuşmuştuk . Onun ineceği zaman geldi ve indi . Giderken bana '' Yarın görüşürüz canım arkadaşım Buse . '' dedi . Bende el salladım ona . Benimde ineceğim vakit gelmişti artık . Eve gidince yemekler yendi ve sonra yatma vakti geldi . Evde sıkılıyordum . Ama okulda Çınar ile ne de çok eğlendiğim aklımdan çıkmıyordu .

Anaokulunda birisiyle arkadaş olup oyunlar oynayacağım aklıma gelmezdi .

Hatta okul ortamında bile yanlız olurum diye düşünüyordum ki anaokulun ilk günü beni eğlendiren , güldüren , seven yalnız bırakmayan , baş belamı tanıyana kadar . Ben onu tanıdığımdan beri hiç yanlız hissetmedim kendimi . ilk okulda bile beraberdik biz . Hatta benimle oturmak isteyen kişilerle kavga ederdi bu kişiler kız olsa bile :)

Onu tanıyana kadar ; yalnız , çekingen , utangaç , hiç kimseye açılmayan , hislerini dışarı vuramayan , kalabalıkta bunalan , hep tek kalan bir kızdım .

Ama Çınar'ı tanıyınca ; nereye gitsem arkadaşım olur , hislerimi anlayabiliyorum .

Kalabalıkta iken çok mutlu oluyorum . Ben Çınar'ı tanıyınca böyle biri oldum . Belki de bana öyle geliyor ama bence beni Çınar değiştirdi . Onu tanıdığım için çok şanslıyım .

Arkadaşlar bölümüm nasıl ? Lütfen oy verin arkadaşlar . Şimdiden teşekkür ederim .

SumeyyeSelim1