Neden?

Bölüm 1

Dışarıdan sıradan bir kız gibi gözüküyordum ama kimse içimde neler yaşadığımı bilemiyordu.Bir sürü korkum vardı ve bu benim hayatımda sürekli karşıma çıkıyordu artık sıkılmıştım bunlardan sıyrılmam lazımdı.Ne zaman üzülsem odamdaki en kuytu karanlık köşeme çeker, dizlerimi kendime çeker başımı dizime yaslayarak sessizce hıçkıra hıçkıra ağlardım ve tırnaklarımı yüzüme geçirirdim.Tırnaklarım herzaman uzundu.Yüzüme batırırdım.Acırdı ama umursamazdım.Kendi cezamı veya üzüntümü böyle yaşıyordum.Haklısınız garip bir çoçuktum.Bu davranışlarımdan dolayı yüzüm herzaman yara içinde kaplıydı.Annem bu durumuma gerçekten çok üzülüyordu.Beni psikoloğa götürmek istiyordu fakat ne bende o istek ne de paramız yetecekti.Açıkcası kimsenin beni yönlerdirmesini sevmezdim.Düşüncelerimde herzaman özgürdüm.Annem bana öğüt verebilirdi ama bunu uygulayıp,uygulayamamak benim elimdeydi.Yaşadığım sorunlar bana fazla ağır geliyordu.O yükleri taşıyamaz çaresizçe ağlardım.Babam zaten hapishanedeydi. Akrabalarımız bile bize destek vermiyordu.Babam hapishanede olduğu için anneme hep başka bir gözle bakarlardı.Açıkcası hayatımızda birbirimizden başka dayanağımız ,güveneceğimiz kimse yoktu.İnsanlar değişikti.Babamın hapisanede olması bizimde hapisanede olduğumuz anlamına gelmezdi değil mi?İnsanlar farklı düşünebilirler ama böyle acımasız,adaletsizce düşünmeleri hoşuma gitmiyor.Annem çok iyi bir kadın ve o bunların hiçbirini haketmiyor.Zar zor geçimimizi sağlıyoruz.Annem daha çok para kazanmak için mesailere kalıyor.Buda çoğu geceleri evde tek başıma kaldığım anlamına geliyordu.Peki bu kadar alışık olmama rağmen neden hala gecelerden korkuyordum.Hayatımın her bölümünde yalnızdım.Birkaç tane iyi anlaştığım arkadaşlarım vardı fakat neler yaşadığımı kimseye anlatmıyordum.Çünkü hayat bana kimseye güvenmemeyi öğretmişti.Küçükken komşumuzun çocuğu gelmişti ve oyuncağımı alıp bana yarın vereceğini söylemişti.Biraz verirken zorlanmıştım.Çünkü o benim en sevdiğim oyuncaktı.Kimseyi kırmak istemediğimden oyuncağımı vermiştim ve oyuncağımı bir daha vermemişti.O günden bu güne kimseye güvenmedim içimi açamadım.Evet çocukluğum da çok olay yaşadım ve bunların hepsi şimdiki yaşantımı da etkiledi.bunlar ufak tefek de olsa beni etkiliyordu.Küçük bir davranış aklıma kazınıyor oradan kolay kolay silinmiyordu.Belkide sorunum buydu hiçbirşeyi kafamdan çıkaramıyor,atamıyordum.

*******

Gün ışığı yüzüme vurmuştu ve homurdanarak uyandım.Mutfağa doğru ilerledim.Anneme ve kendime kahvaltı hazırladım.Annemin odasına doğru ilerledim.Yumuşak bir öpücük kondurdum alnına ve kulağına doğru fısıldadım 'Günaydın anne'.Annem beni yatağa iterek gıdıklamaya başladı.Gülmekten ölecektim.Biraz yatakta eğlendikten sonra kalktık.Beni güldürebilen eğlendirebilen tek kişi annemdi.Onun sayesinde mutlu olabiliyordum.Hayatta tek sahip olduğum kişi annemdi.Ona birşey olursa naparım diye düşündüm ve bu duyguyu tatmak istemiyordum.Bu düşünceler beni biranda yere yığdı.Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Annem başımda tedirgince bana bakıyordu.Gözlerimi hafif açtım ve yorgun sesimle " anne" dedim.Annem oturduğu yerden kalkarak yanıma geldi."Annecim iyi misin"dedi.Ne kadar içtendi.Annemi hep böyle sorunlarımla üzüyordum.İşte en çok bu yüzden kendime kızıyordum.Annemi çok seviyordum ve istemeden onu üzüyordum.Bir karar almıştım.Sorunlarımı ve korkularımı yenecektim.Bunu kendim için değil annem için yapacaktım annem için..Anneme gerçekten çok bağlıydım.Anneme doğru hafif doğrulup yanağından öptüm ve "seni seviyorum" anne dedim.Bugün bu bayılma olayını yaşadığımdan okula gitmeyecektim.Lisedeydim derslerim ne çok iyiydi ne de çok kötüydü.Orta halli bir öğrenciydim.Ama sürekli okul değiştirmek zorundaydım.Neden mi ?? Babamın peşini bırakmayan belalı çeteler yüzünden. Sürekli onlardan kaçıyorduk.Gene küçükken beni kaçırmışlar ve beni bir köşede acayip dövmüşler ve orada bırakmışlardı.Kendime gelememiştim.Yerde sürünerek yola çıktım belki birisi beni görür diye tam o sırada polis geçmiş beni arabasına almıştı.Evet zor bir çocukluk geçirmiştim. Babamın çeteleri de henüz bizden vazgeçmemişlerdi. Alışmıştık ama içimizde hep korku vardı.Acaba ilerki günlerde beni Neler bekliyordu ??..

Bölümleri hergün yayınlıyorum arkadaşlar !!!