Neden?

Bölüm 10

Multimedia:Mary
Okumaya devam edin.Vote ve yorumlarınızla destek verirseniz çok mutlu olurum.Teşekürler ;)

*********
Burda ne yapıyorsun?? kekelemeye başladım. Sanki basit birşey dermiş gibi:
-Hapishaneden kaçtım. dedi
Nedense ona baba gözüyle bakamıyordum.Sanki yabancı bir adam gibi.. Neden hep babamla kötü anılarım oldu ki ?? İnsan babalarını kahraman olarak görürdü.Peki kahramanlar hapise girer miydi ?? Onlar iyi olurdu ve çocuğunu korurlardı.Ben hep arkama baktığımda boşluk görüyordum.Elini tutabileceğim annem vardı.Ne kadar annem yanımda olsada babamın çeteleri, baba yokluğu vardı.
Kızım diyerek elini yanağımı götürken elini tuttum ve yavaşça aşağıya indirdim.Babam bu hareketime şaşırmıştı.
-Hiçbirzaman yanımda değildin şimdi de olma dedim ve gözümden bir yaş aktı.
-ama. .
-ne aması baba ben sana doğru düzgün bir baba bile diyemedim.Neden mi?? Normalde çocuklar babalarının kucağına babam diye şefkatle sarılır demi neden bana bu duyguyu yaşatamadın baba? Çünkü ben sana ne zaman baba desem sana yalvarıyordum demi? Annemi dövme yalvarıyordum ben sana baba. Ben senden niye korktum baba?Hayatın kumar masasından ibaretti.Beni birkere kucağına alıp sevdin mi kızım diye sarılmadın demi baba? Sen sadece kumara bağımlıydın.Kimseyi görmez hale gelmiştin artık.Hep böyle geçti hayatın bide bunlar yetmezmiş gibi çetelerin..Şimdi noldu biliyor musun onlardan kaçıyorum.sen olmasaydın bunların hiçbiri olmayacaktı.
-ben ben özür dilerim kızım
-özür dilemekle bitmiyor baba içimdeki derin yara kapanamıyor.Hiçbir şey dolduramıyor orayı.Beni çetelerden de kurtarmıyor seni cezaevinden de kurtarmıyor.Kurtarmıyor işte.En önemlisi de ne biliyor musun? Yaşadıklarım aklımdan çıkmıyor senin yüzünden ben böyle oldum.Özellikle annemin gözlerinden o yaşları akıttığın için seni hiçbirzaman affetmeyeceğim.
-Nolur bir şans daha ver kızım
-Ben zaten öldüm başka şans verecek ne ruhum ne de gücüm kalmadı.
- seni seviyorum ve herzaman seveceğim
-Neden bunu şimdi duyuyorum baba? artık çok geç.Ben gidiyorum.Gitmem lazım.
Arkama bakmadan koşmaya başladım.Çünkü biranönce ana yolu bulmam lazımdı.Hala şoktaydım.Kafamda birsürü soru vardı ve hiçbirinin cevabını bilmiyordum.Şimdi ne olacaktı?? İyice olaylar karışıyordu.Bunun içinden nasıl çıkacaktım.Ben küçük bir engelde bile yere yığılan pes eden bir kızdım.Bu yükleri nasıl taşıyabilirdim? Şimdi de pes mi etmeliydim? Artık kimse eskisi gibi değildi.Bu yüzden artık küçük mary olamazdım.Kendimi ilk defa güçlü hissediyordum.Ama bir yandan da beni aşağıya iten eller vardı sanki.Napıcaktım şimdi? ? Gözlerimden yaşlar süzülmeye başladı.İyice şiddetleniyordu.Ve iyice güçsüzleşmiştim.Yere yığıldım.Gözlerim bana ağır gelmeye başlamıştı.Ve sonunda yenik düştüm ve gözlerim kapandı.....