Küçüklüğümde üzüntülerden başka mutlu anlarımda olmuştu. Küçüklüğümü mahfeden olay babamın kumar batağına batmasıyla başladı.Babam işinde terslik oldukça o kumar masasına gider.Kazanamaz ve geri dönerdi.Bunun acısını annemden çıkarıyordu.Annem beni uyuyo sanıyordu o yüzden sabah hiçbir şey olmamış gibi davranmaya çalışıyordu.Ama yüzündeki işaretler bunu gizli tutamıyordu."Anne yüzüne noldu" diyince hemen beni geçiştirir,hadi bakalım oyun oynayalım derdi.Ama ben her kavgayı yaşıyordum. Köşeme geçmiş çaresizçe ağlıyor oluyordum.Annemin "artık yapma, lütfen yapma"diye yalvarışları göz yaşlarımı daha da hızlı akıtıyordu.Kendimi çok çaresiz hissediyordum.Engel olmaya çalışamıyordum.Ben korkak bir çocuktum.Korkularımla yüzleşemiyordum açıkcası cesaretim yoktu.Küçüklüğümü süsleyen rüyalarım da yoktu.Çoğunlukla kabus görürdüm.Nedense babam hapishaneden çıkmış ve annemi silahın ucunda tutuyordu.Beni ise babamın belalı çeteleri tutuyor birçok kişi üstüme silah tutuyordu.Yoksa bu ileride gerçekleşecek bir kabus muydu??Bunları düşünmek beynimi çok zorluyordu.Kontrol haplarım vardı. Hemen ilaç kutumdan bir hap alıp ağzıma attım.Yatağıma uzandım.Neden böyle en ufak bir sorunu bile taşıyamıyordum.Sanırım çok güçsüzdüm.Bunlar bana fazla geliyordu.Yatağımdan doğrularak boş boş etrafa baktım.Sonradan okul için hazırlandım.Doktorun verdiği rapor günü bitmişti.Beni merak eden bir arkadaşım yoktu,kimsem yoktu.Annem dışında.Çok yalnız olduğumu düşünüyordum.Sınıftaki sırama yerleştim.Ders başlamadan 10 dakika önce yeni bir kız geldi ve nazikçe " yanına oturabilir miyim?" Diye sordu.Tabi diye cevapladım.Aramızda kısa ve samimi bir sohbet oluştu.
-Adın ne?
-Mary dedim yüzüme yayılmış bir gülümseme ile
-Bende Charlie.Sanırım senin bazı sorunların varmış.Merak etme bende bir hastalığa sahibim
-Ne çabuk haber vermişler dedim gözlerimi devirerek.Senin hastalığın ne?
-Kanserim dedi kelimeler ağzından kolayca dökülmüştü.
-Ah üzgünüm dedim.
-Üzgün olmana gerek yok.Herşeye rağmen mutluyum dedi.
Bu cümle beni etkilemişti."herşeye rağmen"Mutlu olamamak için bir neden görmemek güzeldi. İşte ben bu yüzden mutlu değildim.Önümde hep engel görüyordum.O engellerin arkasını düşünmek yerine hep engellerin zorluklarını düşünüyordum.Öğretmen içeri girdi ve bütün düşüncelerimden sıyrıldım.Ders herzaman ki gibi sıkıcıydı.Yeni arkadaşım Charli'yi sevmiştim.Kim bilir o neler yaşıyor dedim içimden..Charlie ve ben güzel bir gün geçirmiştik.Yorgun bir şekilde eve gelmiştim. Kendimi yatağa attım ve gözlerimi kapattım.Uykuya yenik düştüm ve gene kabuslarıma daldım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Neden?
AcakPsikolojik sorunları olan bir kız..Dışarıdan sıradan bir çoçuk gibi ama kimse içinde neler yaşadığını bilmiyor..Korkularından sıyrılmaya çalışıyor ama bu sandığı kadar kolay değil babası hapishanede kızın sadece tek bir sorusu var hayata NEDEN? işte...
