Artık yavaş yavaş sinirlenmeye başlamıştım.Çünkü yine adamlarım beni dinlemden başka bir yere gitmişti.En sonunda dayanamayıp adamlarımı yanıma çağırmıştım.Fakat beni bıraktıklarını ve benim hakkımdaki bilgileri polislere sızdıracağını bahsettiler.Onlara para karşılığında kendimi onların karşısında küçük düşüremezdim.Ancak tek bir kaygım vardı ben polislere yakalanırsam hayatım mapuslarda geçicekti.Çünkü dosyam çok kabarıktı...
Hayatımı gizli mi sürdürmem gerekiyordu.Ama bana böyle bir tehdit olağansız geliyordu.Ancak bu olayı tek bir adam çözebilirdi.Tabikide hackerım...
Beni tehdit eden gerizekalıların telefonlarından sinyal yoluyla takip edebilirdim.
Hackerim beni kırmadı ve sinyali anında buldu.Sinyal İstanbul/Maltepeden geliyordu.10 dakikalık bir yoldu.Tabiki şoförüm beni oraya götürdü...Yalnızdım#asla#vazgeçemezdim...
Bunları affedemezdim...Restorana girmişlerdi bende onlara kısa bir ders vermek istemiştim.Garsonu bayıltıp kıyafetlerini giydim...
Ve çorbanın içine tuz ruhu-deterjan ve bir şişe sidik ile güzel bir karışım yaptım.Garson oldum.Onlara onu bir güzel şifa niyetine içirdim.Bu salaklar hiç anlamadı.10 saniye sonra öldüklerini gördüm.
Bu moralim düzeldi.Bu küçük bir şeydi.Anlamdımki macera yeniden başlıyor.
Devamı 2.Bölümde
