Crazy New Life ➳ Teen Wolf [1]

Hoofdstuk 32

Hoofdstuk 32 : Laatste hoofdstuk

De laatste dagen waren heel moeilijk voor mij. Natuurlijk kom je er niet meteen bovenop, ik bedoel maar; het is niet niks. Ik ga al een tijdje niet meer naar school, ik blijf thuis zitten, wachten tot school uit is. Na school komt Stiles naar mij toe en verteld hij wat hij heeft meegemaakt met Scott. Hij vrolijkt mij altijd weer op. Scott en Stiles hebben de laatste dagen ook veel meegemaakt. Laat ik het even samenvatten. Scott, Stiles en Derek werden achtervolgd door de politie en de hunters, terwijl hij de Alpha aan het achtervolgen was. Derek is er ook achtergekomen dat Scott had verteld dat Derek de conciërge had vermoord tijdens die nacht op school. Hij was er niet echt blij mee. Maar Derek zei tegen Scott en Stiles wanneer hij de laatste keer met zijn zus had gepraat, ze iets aan het onderzoeken was. Ze had twee dingen gevonden, de eerste man heette Harris, onze chemie leerkracht. En het tweede was een soort symbool, en dat symbool staat ook op de ketting van Allison. Op dit moment is Scott die waarschijnlijk aan het proberen stelen.

En Jackson weet ervan dat Scott een weerwolf is, hoe weet ik niet, maar ik vind het raar. En hij wil net hetzelfde worden als Scott, Jackson wil de bijt. Ik vind hem gestoord, als je ziet wat Scott nu meemaakt, zou ik nooit zoiets willen. Jackson heeft Lydia ook gedumpt. Ja, ik heb inderdaad veel gemist. Maar sinds de dood van mijn vader, had ik gewoon geen zin meer in al dat weerwolvengedoe. En er is nog meer. Dat sms’je dat Allison kreeg tijdens de nacht op school bleek gestuurd geweest te zijn op de computer van het ziekenhuis. De Alpha heeft dat berichtje laten sturen door iemand via de computer, dus dat wil zeggen dat de Alpha in het ziekenhuis was. Wel, laat het me kort houden.

Peter Hale, is de Alpha. Peter Hale zijn jonge neef is Derek, Derek Hale. En Stiles heeft hem gezien in het ziekenhuis, er zijn wel gevechten aan de gang geweest, maar zelf dat kon me weinig schelen. En blijkbaar had de moeder van Scott, Melissa, een date met Peter Hale, daar was Scott natuurlijk niet goed van. Hij heeft hun date kunnen aflassen, hoe weet ik niet meer, ik was te moe toen Stiles me dat vertelde.

Maar nu terug bij de tijd van nu. Vandaag is het schoolbal en Stiles zei me dat het een goede afleiding zou zijn om er naartoe te gaan, dus ik ga ook.  Ik vond het alleen jammer dat ik geen date had. Toen ik Stiles vroeg met wie ik moet gaan, viel mijn mond open van zijn antwoord. “Ga met mij.” zei hij. Ik was natuurlijk super blij, ik dacht echt dat hij met Lydia zou gaan. Maar nee, hij gaat met mij!

Ik zit nu in de jeep van Stiles, onderweg naar het schoolbal. Ik heb een wit kleedje aan en witte schoenen met hakken. Tot mijn grote verbazing kan ik er nog best goed mee lopen. Stiles laat een zucht horen omdat ik heel de rit nog niets heb gezegd. “Luister, ik weet dat het moeilijk is. Je bent prachtig als je lacht, dus zou je even je gedachten opzij willen zetten? Ik weet dat het moeilijk is, maar ik wil je zien lachen, Christina.” Een glimlach vormt zich op mijn lippen.”Echt? Denk je dat echt?”

“Ja, ik ben zo trots dat je met mij naar het feest wil gaan, om je gedachten eens opzij te zetten.” We komen aan op het schoolfeest en Stiles zegt dat ik moet blijven zitten in de jeep. Wat is hij nu weer van plan? Hij stapt zijn jeep uit en opent de deur voor mij, als een echte heer. Ik giechel verlegen en Stiles maakt een koninklijk gebaar en steekt zijn hand uit. Ik ga met mijn hand naar de zijne en stap de auto uit. Met onze armen in elkaar gestrengeld stappen we de school binnen, ik zie iedereen dansen en plezier maken. De muziek staat heel luid en Stiles neemt me mee naar een tafeltje. We gaan zitten en hij begint zachtjes te lachen. “Wat?” vraag ik terwijl ik ook begin te giechelen, zijn lach laat je gewoon mee lachen.

“Niets, ik ben gewoon zo blij dat ik hier met jou mag zijn.” Ik glimlach verlegen en Stiles kijkt op wanneer er een traag nummer word gedraaid. Ik zie aan zijn blik dat hij me wil vragen, maar hij durft niet. “Ik wil graag met je dansen.” zeg ik. Stiles krijgt een glimlach op zijn gezicht en gaat rechtstaan. Hij reikt zijn hand naar me uit en ik neem hem aan. Vervolgens stappen we naar de dansvloer en hij kijkt me ongemakkelijk aan. Ik sla mijn armen om hem heen en kijk hem recht in de ogen. Hij zet zijn handen rond mijn heupen en we beginnen schuifelen, heel traag. Net als de muziek. “Ik weet dat ik de laatste tijd niet veel heb meegemaakt met jullie gekke leven. Maar ik zou graag willen helpen. Als ik iets kan doen dan…”

“Nee, Christina. Als je gaat helpen, dan loop je gevaar. Dat kan ik niet maken.” Ik knik begrijpend en ik kijk hem nog steeds recht in de ogen. “Ondanks mijn ‘Crazy New Life’ , ben ik blij dat ik je heb leren kennen.” zeg ik en Stiles glimlacht. “Ik ben ook blij dat ik mezelf heb leren kennen.” lacht hij. Stiles is zo perfect, hij maakt grapjes die niet slecht bedoeld zijn. Hij maakt grapjes die je laten lachen. Het liedje is nog steeds bezig en dat vind ik prima, het is zo leuk om niets te zeggen en gewoon weg te zinken in Stiles prachtige ogen. Ik word uit mijn gezwijmel gehaald door een gefluister. “Christina… Psst…” Ik schud mijn hoofd en Stiles haalt zijn handen van mijn heupen af. “Wat is er?”

“Uhm, niets.” lieg ik. Het gefluister gaat weer verder. “Kom. Kom. Kom naar het lacrosse veld.” Wanneer ik verward naar Stiles kijk, kijkt hij me vragend aan. “Ik voel me niet zo lekker, ik ben zo terug.” zeg ik terwijl ik de dansvloer verlaat. Ik wil niet dat Stiles me tegenhoud om naar het lacrosse veld te gaan, dus ik zeg gewoon dat ik me niet zo lekker voel. Hij zal waarschijnlijk denken dat het één van die vrouwen dingetjes zijn, dus dan laat hij me wel even.

Wanneer ik de school buitenkom , loop ik zo snel mogelijk naar het lacrosse veld. Het is er zo donker dat ik niets kan zien. Wanneer ik zie dat er een kleine kreuk in mijn jurk zit, strijk ik hem terug plat met mijn handen. Ik ga in het midden van het lacrosse veld staan en vraag me af dat er wel echt wel iemand tegen me sprak in mijn hoofd. Misschien beeld ik het me gewoon in. “Hallo?” schreeuw ik. Enkele seconden later springen alle spots op het lacrosse veld aan. Eén voor één springen ze op, ik zie om de seconde iets meer. En als alle spots op staan, zie ik een figuur in de verte naar me komen toe gestapt. Hij licht zijn ogen op en wanneer ik zie dat ze rood worden, weet ik dat dit Peter Hale is. De Alpha. Wanneer Peter voor me staat begint hij schijnheilig te lachen. “Ik heb me altijd al af gevraagd wat je bent, Christina. Ben je nu een weerwolf, of ben je gewoon heel slim.” Ik kijk hem verward aan en snap er niets meer van. “Ik ben geen weerwolf!” schreeuw ik luid.

“Wel, dat is jammer, want ik zocht nog iemand voor in mijn pack. Ik zou jou de bijt kunnen geven, of misschien Stiles?” Ik schud mijn hoofd en haal mijn hand naar hem uit. Maar voor ik het weet houd hij me tegen door zijn nagels in mijn arm te duwen. Door de pijn zak ik zachtjes naar de grond en beland op mijn knieën. Hij laat los en begint weer met dat irritante lachje. “Ik weet het niet zo goed hoor. Christina of Stiles? Ik kan niet kiezen.” Er komt een vraag in me op en Peter kijkt me doordringend aan. “Waarom geef je ons allebei niet de bijt, Peter?” vraag ik. “Je weet toch dat niet iedereen de bijt overleeft.” Een steek gaat door mijn lichaam heen wanneer hij dit zegt.

Dit kan niet. Hij mag Stiles de bijt niet geven.

Hij moet mij de bijt geven.  

“Geef mij de bijt, maar laat Stiles met rust!” schreeuw ik heel luid. En op dat moment laat Peter Hale zijn tanden zien. Hij komt naar mijn zij en daarna voel ik een harde steek. Ik schreeuw het uit, en nog geen minuut later begin ik allerlei zwarte vlekken te zien. “Oeps, het lijkt erop dat er iemand een probleem heeft met de bijt.” zegt Peter spottend wanneer ik op mijn rug val. 

En op het moment voordat ik Stiles mijn naam hoorde schreeuwen en alles zwart werd. Wist ik het.

Ik heb de bijt niet overleefd.