Τα ματια της πααρατηρουν το χιονισμενο τοπιο του Βελγιου... Κανενα ιχνος συναισθηματος.. Αλλα για καποιο περιεργο τροπο αυτα τα καστανα ματια της 12χρονης Cara δεν χανουν την λαμψη τους... Παρατηρει τον κοσμο εξω ποσο γρηγορα περπατα η ταχυτητα του χιονιου ομως ειναι αυτο που την ελκυει περισσοτερο... Οσο αισιοδοξη κι αν ειναι η μικρη φλογα αγωνιας και αγχους δεν παυει να φλεγεται μεσα της...
Εχει απιε 12 το μεσημερι πια και ηρθε επιτελους η μεγαλη ωρα... οσο κι αν επειθε το εαυτο της πως ολα αυτο που θα γινει ειναι ψεμα αλλο τοσο ηταν αληθεια... Παιρνει την μικρη καφε βαλιτσουλα της και καθοδηγει το πλεον εξαντλημενο απο της θεραπειες εαυτο της προς την εξωπορτα. Σταματα για λιγο αναστεναζει και συνεχιζει την πορεια της προς το μαυρο αυτοκινητο που την περιμενει.. Ανοιγει την πορτα και μια περιεργη ζεστη διερχεται στο αυτοκινητο... ολο το σωμα τη ανατριχιαζει μεχρι που φτνουν αυτη και η μητρια της πλεον στο νοσοκομειο...
Οι ασπροι τοιχοι του νοσοκομειου την κανουν να δυσφορει αλλα συνεχιζει την διαδρομη προς το γραφειο του Dr.House Μπροστα η μητρια της και πισω εκεινη.. Αν παιρνουσε καποιος τυχαια απο διπλα τους θα καταλαβεναι αμεσως πως ειναι μια μεγαλης οικογενειας κυρια μαζι με την υπηρετρια η το "σκυλακι" της οπως θα ελεγαν καποιοι...
Μετα απο αρκετα λεπτα φτανουν μπροστα απο την μεγαλη ξυλινη πορτα του γιατρου... "Να λοιπον ηρθε η ωρα" ειπε απο μεσα της μολις η μητρια της κτυπησε την πορτα...
"Περαστε" ακουστηκε μια μπασα φωνη.
"Καλημερα Dr House" ειπε η Mary, η μητρια της. Μπαινοντας μεσα βλεπει να καθεται στην μαυρη δερματινη καρεκλα ενας 32χρονος μαυρομαλλης γιατρος.
"Καλημερα κυρια, λοιπον Cara εισαι ετοιμη;"
"Ναι γιατρε," ειπε με ενα μικρο δισταγμο να αγνωφενεται στα λογια της
"Ωραια λοιπον η νοσοκομα σε περιμενει για να σε ετοιμασει γι αυτο σε παρακαλω πηγαινε στο διπλανο δωματιο και ερχομαι σε λιγο θελω να πω κατι με την μητρια σου" ειπε με ευγενικο τροπο δειχνοντας την πορτα
"Μαλιστα"
Μπαινει σε ενα ακομα πιο ασπρο δωματιο βλεποντας τηην νεαρη νοσοκομα να την περιμενει
"Καλως την. Λοιπον εδω ειναι τα ρουχα που πρεπει να φορεσεις. Εδω ειναι το μπανιο" ειπε και εδειξε μια γκριζα πορτα "για να αλλαξεις."
"Ευχαριστω" ειπε καπως ντροπαλα και κατευθηνθηκε προς την πορτα
Heyyyyy im backkkkk <3 Τι μου κανετε; Ειπα να γραψω ακομα μια ιστορια και ζητω μεσα απ τα βαθη της καρδιας μου να με υποστιριξετε οπως με υποστιριζεται συνεχεια <3 Σας αγαπωω
Don't forget Vote&Comment
Alexandra
"
