Hoofdstuk 1

22 1 0
                                    

Ik was aan het wachten in de wachtruimte van het kantoor van Jeugdzorg. Het was een voorbereiding op de rechtszaak die een week later zou plaatsvinden, maar ik begreep er niets van. Wat had mijn moeder verkeerd gedaan? Was het mijn schuld..? We zouden een gezinsvoogd toegewezen kregen, en die wist wel raad met mijn opstandige gedrag, zei een andere medewerker... weer een andere.       
  ‘Maddy Linting,’ hoorde ik achter mij. ‘Ik had een afspraak met jou, toch? Ik ben Anna Jansen, gezinsvoogd bij Bureau Jeugdzorg.’  Ze schudde kort, maar krachtig mijn hand. Het deed bijna pijn.
   ‘Ja, dat klopt...’ Ik hoorde de trilling in mijn stem, en ik voelde dat er bij mij wel meer speelde dan zenuwen: ik had een naar gevoel bij deze vrouw. Ze was immers van Bureau Jeugdzorg. Maar ze leek erg vriendelijk en tijdens het gesprek begon ik mij zowaar op mijn gemak te voelen. Na een tijdje begon mijn moeder zich te mengen bij het gesprek.
  ‘Eh, even in mijn agenda kijken, hoor,’ zei de gezinsvoogd opeens. Ze rammelde wat in haar stomme roze tasje. ‘Ik wil maandag 3 mei graag op huisbezoek komen bij jullie.’ Ze klonk erg dwingend.
  ‘Nou, Anne, kan je -’ Mijn moeder mocht haar zin niet afmaken.
  ‘Pardon? Jé? Het is U voor jou, mevrouw. En ik kan helaas niet op een andere dag komen, het spijt me...’ Even klonk ze weer als die vriendelijke vrouw van daarnet. Ik haalde opgelucht adem.

De verschrikkelijke gezinsvoogdWhere stories live. Discover now