Hayatıma girişinde çıkışın kadar saçma oldu kuzenimin düğününde tanışmıştık aslında onu hiç farketmemiştim aradan bir ay geçtikten sonra karşılaştık onunla ilk defa gözüme çarptın ilk defa biri bu kadar sıcak kanlı yakın geldi bana markete giderken önünde beklemişti beni sonra yanıma bi arkadaşını gönderip tanışmak istediğini söyledi. İlk duyduğumda o kadar heycanlıydım ki arkadaşının yüzüne mal mal baktım 3 4 dakika aslında evet diyip tanışmak istiyordum ama kız dediğin ağır olmalı ya :) hayır dedim ondan sonra benim kuzenim onunla aynı okuldaymış bi gün benle kuzenimi yan yana görünce dönüp kuzenime öyle bi bakışı vardı ki ya o kızı ayarlarsın yada öldürürüm seni der gibi . Neyse aradan 2 hafta geçtikten sonra evimizin yolunu bilmeyen kuzenim dibimden ayrılmadı her kelimesinde nolur benim için dene istemezsen konuşma her gün ona hesap vermekten bıktım falan filan telefon numaramı aldı . Bi gün okula giderken bi numara aradı tabi onun olduğunu bildiğim için heycandan telefonu tutamıyorum :) Tanışma faslı flaan 2 hafta ya yakın bahanelerle kabul etmedim sanki başka seçeneğim varmış gibi köpek gibi sevdiğim halde kabul edemiyorum engel olan şeyler vardı .
