❝ 𝑺𝒂𝒏𝒐𝒏𝒈ใคร่ ❞

บทนำ

❝นี่ๆ...สัญญาเลยว่าถ้าโตเมื่อไหร่กูจะขอมึงเเต่งงาน!❞

น้ำเสียงเจื้อยแจ้วของเด็กน้อยดังขึ้นมาราวกับเอ่ยคำปณิธานเป็นคำมั่นสัญญากับเด็กน้อยอีกคน เเววตาสั่นไหวระริกอย่างตื่นเต้น ยามมองเด็กตรงหน้าที่ตนชื่นชอบมานาน

❝สิบ!!..พูดอะไรกันน่ะ เเต่งงานอะไรกัน❞

สองเเก้มค่อยๆขึ้นสีเเดงระเรื่ออย่างเขินอายกับคำพูดดังกล่าว เเม้ไม่รู้ว่าอีกคนพูดเล่นหรือพูดจริงมากน้อยเเค่ไหนเเต่ใจดวงน้อยกับสั่นไหวยามคิดถึงสิ่งที่อีกคนพูดขึ้นมา

❝กูพูดจริงนะ เเล้วถ้าถึงตอนนั้นจะเเต่งงานกับกูมั้ย?❞

เด็กน้อยขมวดคิ้วมุ่นสิบเอ่ยถามอีกรอบหวังจะฟังคำตอบจากปากเล็กๆที่กำลังขบเม้มราวกับกำลังใช้ความคิด

❝อื้อ!..เเต่กว่าจะถึงตอนนั้น สิบห้ามลืมเรานะ❞

❝ไม่ลืมอยู่เเล้ว❞

สิบสองยิ้มรับก่อนจะกระชับฝ่ามือที่กอบกุมมือเล็กเเน่น ขยับเข้าไปจุ๊บที่ริมฝีปากสวยเเผ่วเบาราวกับมัดจำคำสัญญานี้ไว้

❝เราจะรอนะ❞

เราจะรอนะสิบสอง

.

.

.