crazy love เรื่อง(รัก)บ้าๆของนายโอตาคุ

ตอนที่ 2 งี่เง่าที่สุด

[คนเขียนบรรยาย]

"อาจารย์ใหญ่ครับ ทำไมถึงรับเด็กที่ชื่อไซตาวะเข้ามาละครับถึงแม้คะแนนสอบของเค้าจะสูงกว่าระดับโรงเรียนที่เขาอยู่แต่ก็เป็นเกณฑ์ที่หาได้ง่ายในโรงเรียนเรานะครับ"

ผู้ช่วยอาจารย์ใหญ่ที่เป็นครูประจำชั้นของปี 1-A พูดออกมาด้วยความไม่พอใจกับเด็กใหม่ที่สอบเข้ามาได้ด้วยทุนการศึกษา - - ทั้งๆที่ก็เป็นเด็กไร้สาระคนหนึ่งที่เขียนมาในแบบสอบถามว่าเวลาว่างมัน นั่งดูอนิเมะ?!? เด็กบ้าแบบนั้นเขาไม่ยอมรับเด็ดขาด -*-

"อาจารย์ฮิราอิคุณรู้หรือป่าวว่าเด็กที่ไม่ได้เรียนในชั้นม.ต้นปีสองไม่มีทางที่จะรู้บทเรียนตอนนั้นได้"อาจารย์พูดด้วยเสียงนึกสนุกตอบอาจารย์ผมยาวตรงหน้าไป

"ผมทราบเรื่องนั้นดีครับ"

"หึ!!ใช้ไหมละแต่เด็กคนนั้นหยุดเรียนไป1ปีเต็มแต่สามารถไปเรียนในชั้นปี3โดยการสอบเข้าได้อย่างง่ายๆแถมในเวลาที่เขาหยุดไปไม่ได้อ่านหนังสือเลยแม้แต่นิดมันน่าสงสัยใช่ไหมล่ะแล้วทำไมพวกเราไม่ลองเล่นกับของเล่นชิ้นนี้หน่อยล่ะ"อาจารย์ใหญ่เอยออกมาด้วยเสียงราบเรียบ

"เฮ้อ..งั้นแล้วแต่อาจารย์ใหญ่เลยครับ"

[จบคนเขียนบรรยาย]

ด้านไซตาวะ

เฮ้ออ....  ทำไมประตูโรงเรียนถึงได้ไกลแบบนี้นะไม่ทราบว่ากลัวเด็กไม่เหนื่อยหรือไงกัน¡¡

ปี้นๆ

ใครมาบีบแตรแถวนี้วะครับ

ผมหันควับไปทางต้นเสียงที่บีบแตรเรียกก็พบกับเด็กนักเรียนคนหนึ่งเดินลงมาจากรถด้วความสง่างามพร้อมกับอ่อร่าเหมือนในอนิเม *0*

"นี่ นายเตี้ยคนนั้นนะนายทำของตก"เด็กผู้ชายที่ดูยังไงก็สูงกว่าผมแน่ๆเดินหยิบของบางอย่างมาให้ผมแต่เดี๋ยวบอกว่าผมเตี้ยสิน้า!!!!

"อ่ะกระเป๋าตังผะ...ฉัน"ผมรีบฉกกระเป๋าตังมาและเตรียมถีบจักรยานไปให้ถึงโรงเรียนที่ห่างไกลเกินความจำเป็น!!- -

"นายเป็นเด็กโรงเรียนนี้หรอ?"ไอเปรตนั้นถามผมด้วยสายตาแปลกๆ

"ใช่"ผมตอบไปสั้นๆแต่ได้ใจความ

"ไม่อยากจะเชื่อ"หมอนั้นพูดออกมาเบาๆแล้วไล่ดูผมตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า

หึ!!คงคิดล่ะสิว่าทำไมคนอย่างผมถึงเรียนที่นี้ได้ก็ผมมันเป็นแบบนี้มาแต่เกิดแล้วนี่

กะอีแค่ผมยาวรุงรังจนต้องรวบผิวที่ไม่ขาวเหมือนคนอื่นกับความสูงที่..เอิ่มแล้วมัไปกระแทกสายตาพวกนายหรือไงเล่า??!!!!!??