Roy's POV:
Dinala ko muna si Zia dito sa apartment ko...
Linagay ko muna siya sa kama ko at kinumutan...
Mabuti na lang at nasalo ko siya kanina kung hindi, nabagok na yung ulo niya sa may bato...
Ayos na pala siya ngayon. Sabi din kasi ng doktor, pag inatake daw ulit siya pagpahingahin na lang daw siya at huwag munang pagtrabahuhin masyado...
"Hmmm...*yawn*"
Nagising na rin siya...
"N-nasaan ako? B-bahay mo ba to?"
"Ah o-oo, dinala kita dito kasi nawalan ka nang malay kanina..."
"Ah s-salamat.."
"Nga pala, okay ka na ba?"
"Ah o-oo,okay na ako..."
"Ah sorry pala kanina...Kung hindi dahil saken, di ka sana inatake ng asthma mo...Sorry talaga..."
"I-ikaw yung kanina? Pero panong----
"Sinusundan kasi kita kaya nandoon ako sa may park...Sinundan kita kasi baka kung anong mangyari sayo e...Teka ba't ka nga ba naglalakad? E ang layo-layo ng school sa apartment na tinitirhan natin di ba?"
"Ah w-wala, trip ko lang talagang maglakad."
"Okay di na kita tatanungin."
"Ah h-hindi... Ang totoo kasi nyan eh... Nagtitipid ako para makumpleto ko na yung tuition fee ko. Kulang pa kasi yun eh."
"Ah gusto mo pakiusapan ko si auntie mag-advance ka na m---
"Ah nako hindi na. Ayos lang ako."
"Eh kung ayaw mo, tutulungan na muna kita tutal may ipon pa naman ako diyan na nat---
"Huwag na. Ayos lang ako. Mag-iipon na lang ako."
"Psh! But please, promise me na hindi mo na uulitin yung ginawa mo kanina. Pinapagod mo masyado yang sarili mo eh."
"Uhm. Promise. I'm sorry kung pinag alala pa kita. Di ko na talaga uulitin."
Bigla ko na lang siyang niyakap. Di ko alam kung bakit.
Basta ang alam ko hindi ko kayang makitang nahihirapan siya...
Ayokong mapagod siya.
Ayokong nanghihina ang kaibigan ko...
