Caress Touch

CHAPTER 1

°°°°°

There are things that we wished for ourselves. Bagay na gusto. Bagay na imposible magkatotoo. Itong mga bagay na ikinukubli ng isip at madalas naisasantabi.

Ano pa bang bagay ang nais kong hilingin?

Iyong mga bagay na nakikita ng aking mata sa iba o bagay na magtuturo sa akin tanggapin na imposible ibalik ang oras at nakalipas.

Mga bagay na dala ng kagustuhan, inggit at ambisyon.

Things that I wanted to have but hard to get. Not until our mind and body cooperate as one to fulfill that satisfaction.

"Ang saranggola ko!"

Napatingin ako sa bagay na sumasayaw sa hangin. A colorful light-air-craft is show confidence to face the wind. It is shaped like a diamond, and made of light plastic material.

Isang batang lalaki ang may hawak ng mahabang pisi upang hawakan ito nang mariin. Nakatingala siya sa kalangitan habang nakangiti.

This boy looks innocent, he is gifted with an angelic face. A kid who is fond of playing. 

Anong mayroon sa saranggola na iyan at nginingitian niya. Dahil nagawa niya itong maipalipad o dahil iyon ang nararamdaman niya habang pinapalipad ito. Kung ganun napakababaw ng ngiti at kasiyahan niya sa buhay. Palibhasa bata, pero pagsumuong na siya sa totoong laban ng buhay madali pa rin ba ngumiti?

"Am I becoming the nightmare of the children?" Napailing ako sa bagay na iyon gayong bakit ko pa kailangan pakielam ang buhay ng isang bata.

"In my next life will I able to see the chamber of paradise? Will I meet the living soul of her?" Napaisip ako bigla habang nakaangat ang paningin sa saranggola. Sinasabayan ng aking mga mata ang paglipad nito sa hangin nang matiwasay.

Muli ako nagsalita ng mahina.
"Is it true when a person dies she/he wouldn't longer feel heartache and pain?"

"What am I thinking anyway?"

Saglit pumasok sa aking isipan ang kaibahan ng sitwasyon ko mula sa lugar na ito at sa siyudad.

In this hometown, I embrace a new level of independence. Wala naman aasahan kung hindi ang aking sarili. But there is something more, that I wanted here. And that is...

No one will act superior.
No one will invade my privacy.
And no one will dare to argue and lay a hand on me. That means I'm living and sitting in silence. Or that was what I thought.

Muling nagtagpo ang paningin ko sa saranggola. Napangisi siya. Aakalaing malalim ang hugot sa buhay. Sa sandaling maputol ang pisi na hinahawakan ng batang lalaki o aksidenteng mabitawan niya ito, dun marahil matatapos ang pagguhit ng kanyang ngiti. Ang panandaliang kasiyahan at pag-aaliw sa sarili ay magwawakas.

"Oh boy, your kite..wants to declare its freedom. " Wala sa sariling pahayag niya habang pinapanood ang saranggola.

At hindi nga siya nagkamali sa ideyang iyon dahil tumakbo nang mabilis ang batang lalaki upang habulin ang pisi na komokontrol sa tayog ng lipad ng kanyang laruang panghimpapawid. Naalarma ito at parang iiyak na dahil nabigong hawakan nang mabuti ang saranggola.