Απαγορευμένο πάθος

Χάθηκε

Κρήτη, Μάρτιος 2018

"Χάθηκε..."

"Μέσα σε μια στιγμή, χάθηκε..."

"Χάθηκε τόσο ξαφνικά και μαζί της πήρε τις ψυχές όλων όσων την αγαπούσαν, έτσι, απροειδοποίητα..."

"Και τώρα τις αγκαλιάζει τόσο ζεστά, που δεν θέλουν να την αποχωρηστούν, δεν το αντέχουν. Δεν αντέχουν να νιώσουν αυτή την ψύχρα της συνείδησης να τους χτυπάει κατάμουτρα."

"Κανένας δεν έχει καταλάβει ακόμα τίποτα. Και όταν το κάνουν, θα είναι πολύ αργά, γιατί όλα χάθηκαν..."

"Τόσο καιρό η μοίρα μας έπαιζε στα δάχτυλα κι εμείς δεν καταλαβαίναμε τίποτα. Νομίζαμε θα ήταν το δικό μας γραφτό να είμαστε μαζί, πάρα τις συνθήκες, πάρα τις αντιρρήσεις τους..."

"Χάθηκε όμως..."

"Χάθηκε σου λέω, με ακούς;"

"Γιατί δεν μιλάς; Δεν έχεις κάτι να πεις;"

"Εσύ φταις, το ξέρεις; Εσύ και ο ψεύτικος έρωτας σου, τα ψεύτικα χάδια σου. Ε; Το ξέρεις;"

"Και αν δεν το ξέρεις σου το λέω για να το μάθεις..."

"Γαμώτο αν δεν ήσουν εσύ, αν δεν υπήρχες, αν δεν σε γνώριζα..."

"Γιατί; Πες μου μόνο αυτό! Γιατί; Πώς μπόρεσες; Δεν με αγάπησες ποτέ σου;"

"Μίλα γαμώτο, μίλα! Δεν αντέχω άλλο την σιωπή σου."

"Θα πεθάνω, το καταλαβαίνεις;"

"Αυτό θες; Θες να πεθάνω; Θα τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα, με ακούς;"

"Σε μισώ..."

"Ή έστω αν δεν σε μισώ τώρα, αν δεν νιώθω αυτό το μίσος να βράζει μέσα μου, μίσος που να με κάνει να θέλω να σε σκοτώσω, κάποια μέρα θα το νιώσω και τότε θα έρθω να σε βρω."

"Θα είναι εκείνες οι μέρες που θα σκέφτομαι ότι με κατέστρεψες, που θα σκέφτομαι ότι την πήρες μακριά μου. Τότε που θα μου λείπει και ο πόνος θα φαίνεται αβάσταχτος. Τότε θα σε μισήσω και θα το κάνω με όλη μου την ψυχή, όση μου έχει απομείνει. Τότε να με περιμένεις."

"Θυμάσαι τι μου είχες πει όταν πρώτο γνωριστήκαμε και μετά απο λίγες μέρες έπρεπε να φύγω πίσω στο νησί;"

"Ή θα σε κάνω να με αγαπήσεις όσο δεν αγάπησες ποτέ κανέναν ή θα σε κάνω να με μισήσεις όσο αντέχει η καρδιά σου, είχες πει."

"Κράτησες τον λόγο σου, λεβέντη Κρητικέ! Τα κατάφερες και τα δύο..."

"Μα όμως η καρδιά μου δεν αντέχει τόσο όσο η ψυχρή δική σου. Αυτό θα έπρεπε να το ξέρεις. Θα έπρεπε να το έχεις μάθει όλες αυτές τις φορές που με κρατούσες στην αγκαλιά σου και σου έλεγα όλα τα όνειρα που είχα για εμάς. Τότε που εγώ η ηλίθια σε ερωτευόμουν, που σου κατέθετα την ψυχή μου. Τότε δεν ήξερα τι με περιμένει. Αν ήξερα..."

"Και τώρα που σου λέω το κακό που μου έχεις κάνει εσύ ακόμα κάθεσαι σιωπηλός, σαν δειλός και με σκοτώνεις!"

"Δεν είσαι πια ο άντρας που αγάπησα. Εκείνος ο άντρας με έκανε να τον αγαπήσω μέσα σε τόσο λίγο και αυτός που βλέπω τώρα μπροστά μου με έχει κάνει να τον μισήσω σε ακόμα λιγότερο."

"Αν δεν ήσουν τόσο σκληροτράχηλος θα σου ευχόμουν να σε τρώνε οι τύψεις για το υπόλοιπο της ζωής σου, αλλά ξέρω πως αυτό είναι αδύνατο να συμβεί."

"Μακάρι κάποια στιγμή να νιώσεις στο πετσί σου αυτό που νιώθω, και να είναι ακόμα πιο οδυνηρό!"

"Φύγε..."

"Φύγε να μην σε βλέπω! Τι κάθεσαι;"

"Φύγε σαν δειλός όπως είσαι. Τρέχα να σε καλύψουν..."

"Φύγε, σου λέω! Ακούς; Φύγε!"

"Χάσου όπως χάθηκε..."

"Ίσως αυτό να είναι μια παρηγοριά."

Γεια σας για 2η φορά σήμερα. Περιττό να πω ότι έκλαιγα καθώς το έγραφα. Ελπίζω να σας συγκίνησα και εσάς λιγάκι. Περιμένω γνώμες και θεωρίες στα σχόλια.
Μην ξεχάσετε να ⭐.
Τα λέμε💋