Απαγορευμένο πάθος

Βλέμματα

Κρήτη, Αύγουστος 2017

Η μουσική δυνατή στα αυτιά τους καθώς έμπαιναν στο κλαμπ και κατευθύνονταν προς την παρέα τους.

Μόλις πλησίασαν αρκετά, η εκνευριστική φωνή της κολλητής τους φίλης ήχησε στα αυτιά τους και γέλασαν.

"Άντε ρε παιδιά, άντε! Που είστε τόση ώρα;" αναφώνησε.

"Σου λείψαμε Κατερινιώ μου;" είπε η Βερονίκη και πηγαίνοντας πίσω από το σκαμπό που καθόταν η εκνευρισμένη κοπέλα, την αγκάλιασε.

Η Κάτια στριφογύρισε τα μάτια της στην προσφώνηση της Βερονίκης, δισανασχετώντας και την ρώτησε τι θα πιεί.

"Θα το κάψεις πάλι." γέλασε η Κάτια με την απάντηση της φίλης της.

Κρασί. Κόκκινο.

"Δεν το έχω με το ποτό και το ξες μωρή ηλίθια." είπε χτυπώντας την στον ώμο αφού θυμήθηκε γεγονότα που συνέβησαν όταν ήταν μικρότερη λόγω αυτού.

"Όλοι το ξέρουμε Βερονικάκι μου. Μη σε αποπλανήσει κάνεις με τόσο που θα πιείς μόνο." μίλησε με σαρκασμό ο παιδικός της φίλος και έλαβε έναν μέσο με λευκό βαμμένο νύχι.

"Δεν νομίζω. Ολόκληρο μπατσόνι έχουμε μαζί μας." είπε η Κάτια αγκαλιάζοντας το αγόρι της και συνεργάτη του πατέρα της κολλητής της.

Αυτό ήταν που την έσπαγε περισσότερο στη Βερόνικα όταν ερχόταν στη Κρήτη. Το ότι είχε μονίμως πάνω στο κεφάλι της αυτόν, επομένως και τον πατέρα της.

Στριφογύρισε τα μάτια της και γύρισε το βλέμμα της γύρω, πίνοντας το κρασί που μόλις της έφερε η σερβιτόρα, να περιεργαστεί τους θαμώνες, αφήνοντας τους φίλους της να συζητάνε, όσο μπορούσαν βέβαια, λόγω της δυνατής μουσικής.

Το ανυποψίαστο βλέμμα της, έπεσε επάνω σε ένα έντονο αντρικό βλέμμα που την κάρφωνε με άγρια γαλανά μάτια.

Πρώτη φορά έβλεπε τόσο γαλανά μάτια. Ήταν τόσο θαλασσιά που ξεχώριζαν από μεγάλη απόσταση, ακόμα και μέσα σε τέτοιο σκοτάδι.

Ο άντρας βλέποντας την να τον κοιτάει κατάματα με αυτά τα έντονα καφετιά της μάτια, της χαμογέλασε λοξά.

Βλέποντας ότι ανταποκρινόταν, θέλησε ακόμα περισσότερο να πάρει αυτό για το οποίο είχε έρθει σε αυτό το κλαμπ.