Destined to Love You

Chapter Three

Catrice's P.O.V.

I was at my company's roof deck. Working. Wala lang ang ganda kasi ng ambiance dito kaya masarap magtrabaho.

Isang lingo ng nakaraan pero di ko pa din makalimutan yung last conversation namin ni Seth, simula nung araw na yun di ko na siya makalimutan.

But yes! I have a crush on him! I don't know why but there is something in him that I want to know.

I really want to know him but I was terrified. I'm scared to discover something about him.

I want to clear my mind. I have so many work to do. I start typing on my laptop again.

After work pumunta ko sa office ni Seth para sa suggestion ko sa casting. Ang hirap talagang humanap ng perfect na gaganap sa role ni Vash at Kara.

I saw him seriously working with his laptop. "Good evening sir." I greeted him.

"Catrice what's the matter?" Seth. Parang pagod yung mata niya sa sobrang trabaho. Di ko nga inakala na nandito pa siya ngayon. Magaalas-sais na ng gabi.

"Ahm sir I want you to sign this." Nilapag ko yung folder sa table niya at kaagad niya itong pinirmahan. "Thank you sir." Sabi ko after niyang iabot ulit sakin yung folder.

"Ahm Catrice bababa ka na ba?" Tanong nito.

I just nodded.

"Antayin mo na ko and don't call me sir? Okay?" Nagtataka talaga ko kung bakit ganito siyang makipagusap sakin.

"Opo." Ako. Naiilang talaga ko pag kaharap ko siya pero namimiss ko naman siya pag di ko nakikita. Jk!

Kinuha niya yung mga gamit niya at lumabas na kami. Tahimik lang kami habang nakasakay kami sa elevator. Awkward moment!

Hay finally groundfloor na.

Naglakad kami palabas pero bago pa kami nakalabas ay may lumapit saming babae, nasa middle age na siya siguro kaedad siya ng mama ko.

Huminto siya sa tapat namin at nagulat ako ng sampalin niya ko pati si Seth ay nagulat din.

"Ang kapal ng mukha mo para lapitan ang anak ko!" Sasampalin niya ulit ako pero pinigilan diya ni Seth.

"Ma stop this." Bigla nalang tumulo yung luha ko parang nabingi nako kaya di ko na narinig pinagtatalunan nila, tumakbo ako paalis sinundan ako ni Seth sa labas.

"Are you okay?" Tanong niya habang hawak-hawak yung pisngi ko na nasampal. Wala akong nasabi umiyak lang ako.

Nagulat ako ng yakapin niya ko.

"It's alright Catrice. Don't cry." Sabi niya habang hinihimas yung likod ko. I feel safe in his arms parang nawawala lahat ng problema ko. Parang naramdaman ko na to before.

But I have to wake-up. Kumalas nako sa pagkakayakap sa kanya.

"Ahm sir sorry po kung masyado kong naging emotional." Pinahiram ko na yung mga luha ko.

"Sorry nga pala sa ginawa ng mama ko." Sabi niya, malaki ang utang na loob ko sa mama niya, isa siya sa naging daan para matupad ko ang mga pangarap ko, kaya napili kong magtrabaho sa kompanya nila pra makabawi at hindi ko inisip na magiging ganito yung pagkikita namin nung mama niya.