Akşamın zifiri karanlığında yine parka gitmek için hazırlanmaya başlamıştım.Altıma siyah eşofman üstüme beyaz crop giymiştim.Dış kapının önündeki hafif bordomsu siyah pufa oturup ayakkabılarımı giydim.Ayakkabılarımı giydikten sonra kapıyı kilitledim.Daha yeni yağmur yağdığından havada nemle karışık toprak kokusu vardı.Parka ulaştığımda tam salıncağın önünde duran banka oturdum.Çok geçmedem saçları sarı hafif kremimsi ve oldukça dalgalı saçı olan bir çocuk yanıma oturdu.Tırnaklarının kenarları kemirmekten kanamaya başlayan çocuğa çevirdim kafamı ve yüzünü incelemeye başladım.Alkolden ve ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuştu.Gözlere bakılırsa alkolik birisine benziyordu.Merakıma yenik düşüp konuşmaya karar verdim.
-"mmh.Merhaba"
Susmuştu.
-"Konuşmayı pek sevmiyorsun galiba .Peki seni buray getiren şey nedir?"
-"Fark eder mi¿ 'Ben bir ayyaşım' aynı zamanda işe yaramazın tekiyim."
-"Neden böyle düşünüyorsun yada seni böyle düşündüren şey nedir?"
Nedensiz kendimi bir pisikolog gibi hissettim.
-"Söylersem ne değişecek neyi değiştirebilrsin ki¿"
-"Peki,söylersen bazı şeyleri değiştiremeyeceğimi nerden biliyorsun?"
Biraz düşünmedim değil ha neden birden bire yakın olmaya çalışıyordum onunla?
-"Seni tanımıyorum bile!"
-"O zaman tanışalım ben Seungmin tıp öğrencisiyim.19 yaşındayım.Bir çocukken annemi kay-"
Bir an aklıma gelen anılarımla yüzüm düştü ama şuan moral düşürme değil moral yükseltme zamanı bu yüzden eski gülümsememi yüzüme geri koydum.Ve ona elimi uzatıp gülümsememi daha da büyüttüm.
-"Pekâlâ.Bende Bangchan 21 yaşındayım,normalde elimden geldiğince yarı zamanlı işlerde çalışıyorum.Bazen de Han entertainment'a şarkı sözü satıyorum.Aslında biliyor musun senin yaşında bir kardeşim var adı Jeongin.Onun ve kendi okul masraflarımı karşılamaya çalışıyorum.Bu arda tanıştığıma memnun oldum."
Bende ona karşılık vermiştim.Aklımı karıştıran sorulardan bir tanesini sormaya karar verdim.
-"Peki neden bu kadar içiyorsun?"
-"Benden istenen şarkı sözünü bir türlü yazamıyorum.Bay Han yarın akşama kadar sürem olduğunu söyledi."
-"Bir dakika ne Bay Han mı sanırım tanıyorum oğlu Han Jisung senin için bir şeyler yapabilirim.Tabi eyer istersen."
-"Ne tabiki isterim şükürler olsun teşekkürler Seungmin."
Bir an yüzündeki hüzün yerini kocam bir mutluluğa dönüşmüştü.aate baktığımda eve gitmem gerketiğini anladım.Biraz geç kalırsam Hyunjin'in beni soru yağmuruna tıtacağını bildiğim için gitmem gerekti.
-"Üzgünüm.Şimdi gitmem gerek.Ama yarın aynı saate bulaşabiliriz.Tabi senin içinde uygunsa."
-"Tabiki uygun tekrardan teşekkür ederim köpekçik."
Son söylediği şeyle vucumdaki tüm kanın yanaklarıma nufuz ettiğini hissettim.Sonrasında Bangchan hyung eve gidşnce bende eve gştmeye koyuldum kabalık olmasın diye gitmesini beklemiştim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aienkien-BangMin
Fanfic-Aienkien Kaderin garip bir şekilde birleştirdiği mutlu bir çift. Seungmin her akşam gittiği parka gitmişti yine ama bu sefer farklıydı bazı şeyler Sarı saçlı ve alkol kullanmaktan gözleri kızarmış bir oğlan.Oturmuş kara kara düşünüyordu.Ama neyi? B...
