Aslında 10 yaşına kadar bu felsefeyle büyüdüm. Ama 11 yaşında ilk defa birine güvendim ve çoğu kişiye güvenmeye başladım. Tabiki arada çatlak yumurtalarda var ama bazıları beni dostuluğun zirvesine,arkadaşlığın en unutulmazına götürdü. Hayatımın hep bi parçasıydı bu sırlar. Neyse fazla uzatmayip size hikayemi anlatıyım;
10 yaşındayım, gereğinden fazla ciddiyim ama içimde bi huzur, mutluluk var. Ve sonunda bu mutluluğu dışarı yansıtıyorum ve herkes sahne oyununa hazırlanıyo kimin için? sadece benim için.. Ben o kadar özel değilim aslında. Tahmin edebiliceğiniz gibi sazanımız yeme geliyo.(Sazan benim) Alkışlarını almayı bekliyolar ama sazan yemini alıp gidiyo ve maskeler düşüyo. Şuan maskeli beşlerden biriyle okullarımız değişmiş olsa bile çok yakın arkadaşız, pişman değilim.Bazen düşünüyorum da iyki o olaylar olmuş yoksa böyle bi dosta sahip olmıycaktım. Şuan 12 yaşındayım yeni okulumda böyle tipler yok. Çok iyi arkadaşlarım , sırdaşlarım var ama üzgünüm sizinle herşeyimi paylaşamam.
!!! İki kişinin bildiği sır değildir!!!
