sanki yıllardır uyuyormuş gibi hissediyordum kendimi yatakta duruşumu düzeltirken bir şey fark ettim. Ben şu an tamamen bambaşka birodada gözlerimi açmıştım etrafta sadece eski kahverengi neredeyse kapağı yere düşücekmiş gibi duran bir dolap,bi onun kadar eski bir konsol ve birde çalışma masası vardı.çok yabancı ve sıkıcı bir yerdi.
kapı 3 kere tıklatıldı daha sonra içeriye birisi bir anda daldı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İçeri giren adam bir anda telefondakine bir şeyler anlatmaya başladı ama anlamadım.içeriye giren adam bir anda bana doğru döndü ve söze başladı.
'yoon bey burası bir akıl hastanesi sizi makropsi sendromundan şüphelendiğimiz için burada tutuyoruz.ben bu hastanenin başdoktoruyum az sonra sizi kişisel bakıcınız ile tanıştıracağım bundan sonra bir süre sizinle o ilgilenicek.' deyip komidine doğru ilerledi .komidinin üzerindeki kablolu telefonu aldı ve birini çağırdı çok geçmeden kapı çaldı ve içeri en büyük kabusum olan namı değer eski sevgilim hoseok girdi. görmeyeli pek değişmemişti,ama ben değişmiştim eski yoongi değildim olmakda istemezdim.
'efendim doktorum.'
'aa hoseok geldinmi bu yoongi yeni hastamz uzun süre bizimle kalacağa benziyo lütfen ona iyi davran.şimdi sizi yanlız bırakıyorum 'diyip çıktı.
Hoseok-yoongi görüşmeyeli nasılsın.
...
Hoseok-b-bak ben ö-özür dilerim. Sana bunu yapacağımı bilsem asla son metal dergisi için seninle kavga etmezim. Geçip giderdim.
Onu tabikide dinlemiyordum. Ben dolaba bakıyordum hoseok anlatmaya devam ederken bir anda dolap gözümde çok fazla küçüldü gözümü açtım kapattım. Yine aynı şey oluyodu lanet olsun. Bi anda kapı küçülmeye başladı. Hoseok beni terk ettiğinden beri bu haldeydim.
Yoongi'ye bişey oluyordu titriyordu, deli gibi titriyordu. Bi hışımla koridora çıktım.
