Chapter 4 Wag ka nang umiyak

7 0 0
                                    

"Psst..."

O.O Hala!ano yun?!

"Psst..."

Eeeh... natatakot na talaga koh

"Huy... Dito"

Hindi ko na talaga kaya.

"Wah! Lumayo ka sakin!"

"Awuuu...awuuu...

"Waaah!"

Kumaripas na ko paalis don.

Nakakatakot pala dito sa school na to. Papalipat ako kay mama at papa bukas. Babalik nalang ako sa dati kong school.

Haay. Punta nga muna akong canteen. Sana lang talaga walang mumu don.

Teka San ngaba canteen dito?

Bahala na nga.

Mayamaya habang naglalakad ako na pansin kong may sumusunod sakin.

Waah! Heto nanaman!

Tumingin ako sa likod ko. Wala namang tao.

Binilis bilisan ko nalang ang paglalakad ko.

Nang biglang may humawak sa balikat ko. O.O

"Waaah! Tigilan mo na ko! Ano bang gusto mo?! Huhuhu..."

Napaupo nako nun sa sahig at nag iiyak. Alam kong childish pero natatakot na talaga ko eh!

Hindi ko gustong imulat ang mata ko kasi natatakot ako sa pwede kong makita. Iyak lang ako ng iyak.

"Huy... Tahan na."

Dahan dahan kong minulat ang mata ko.

"Oh. Etong panyo o. Wag kanang umiyak."

It all started with a danceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon